Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2021/43426 Esas 2022/10664 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Sanık, 2010-2012 yılları arasında sahte fatura düzenlemek, sahte fatura kullanmak ve defter kayıt belgelerini gizlemek suçlarından yargılanmış ve sahte fatura kullanmak ile defter kayıt belgelerini gizleme suçlarından mahkumiyet kararı verilmiştir. Ancak, 7394 sayılı Kanun'un 4 ve 5. maddeleriyle değişik 213 sayılı Kanun'un 359. maddesinin 3, 4, 5 ve 6. fıkra hükümleri uyarınca 5237 sayılı TCK'nin 7/2. maddesi de gözetilerek öncelikle lehe Kanun’un tespit edilip uygulama yapılması gerektiği karara bağlanmıştır. Bu sebeple, dosyanın ilk derece mahkemesine gönderilerek yeniden değerlendirme yapılması kararlaştırılmıştır.
5221 sayılı CMK'nin 286/2-a maddesi uyarınca beş yıl veya daha az hapis cezaları ile miktarı ne olursa olsun adli para cezalarına ilişkin istinaf başvurusunun esastan reddine dair bölge adliye mahkemesi kararlarının temyizinin mümkün olmadığı, 5271 sayılı CMK'nin 298. maddesi uyarınca sanığın temyiz isteminin reddine hükmedilmiştir.

MAHKEMESİ :Ceza Dairesi
SUÇLAR : Defter, kayıt ve belgeleri gizleme, sahte fatura düzenleme, sahte fatura kullanma
HÜKÜMLER : Mahkumiyet, istinaf başvurusunun esastan reddi

1-Sanığın “2010, 2011 ve 2012 takvim yıllarında sahte fatura düzenleme” suçlarından verilen istinaf başvurusunun esastan reddi kararına yönelik temyizinin incelenmesinde;
5271 sayılı CMK'nin 286/2-a maddesi uyarınca, ilk derece mahkemelerinden verilen beş yıl veya daha az hapis cezaları ile miktarı ne olursa olsun adli para cezalarına ilişkin istinaf başvurusunun esastan reddine dair bölge adliye mahkemesi kararlarının temyizinin mümkün olmadığı anlaşılmakla; sanığın temyiz isteminin 5271 sayılı CMK'nin 298. maddesi uyarınca REDDİNE,
2-Sanığın “2011 ve 2012 takvim yıllarında sahte fatura kullanma” ve “defter, kayıt ve belgeleri gizleme”suçlarından kurulan mahkumiyet hükümlerine yönelik temyizinin incelenmesinde;
Hükümden sonra 15.04.2022 tarihinde Resmi Gazete’de yayımlanarak yürürlüğe giren, 7394 sayılı Kanun’un 4 ve 5. maddeleriyle değişik 213 sayılı Kanun’un 359. maddesinin 3, 4, 5 ve 6. fıkra hükümleri uyarınca 5237 sayılı TCK'nin 7/2. maddesi de gözetilerek öncelikle lehe Kanun’un tespit edilip uygulama yapılması ve her iki Kanunla ilgili uygulamanın gerekçeleriyle birlikte denetime olanak verecek şekilde ayrıntılı olarak kararda gösterilmesi suretiyle sanığın hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz nedenleri bu itibarla yerinde görüldüğünden, diğer yönleri incelenmeyen hükümlerin 5271 sayılı CMK'nin 302/2. maddesi uyarınca BOZULMASINA, dosyanın ilk derece mahkemesine, karardan bir örneğin Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 10. Ceza Dairesine gönderilmesine, 30.05.2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.