Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2022/385 Esas 2022/10661 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Sanık, 2009 ve 2010 yıllarında sahte fatura kullanmaktan suçlu bulunarak, 2 kez 3 yıl 1 ay 15 gün hapis cezasına çarptırıldı. İlk derece mahkemeleri tarafından verilen 5 yıl veya daha az hapis cezalarını artırmayan bölge adliye mahkemesi kararlarının temyiz edilemeyeceği ancak mahkumiyet hükümlerinin 5 yılın üzerinde olması durumunda karar temyizi yapılabilineceği belirtilmiştir. CMK'nin 296/2. maddesi uyarınca Bölge Adliye Mahkemesi kararı temyiz talebinin reddedilmesine yönelik ek kararı kaldırmış ve sanığın hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesi gerektiği sonucuna varmıştır. Bunun nedeni, 7394 sayılı Kanun'un 4 ve 5. maddeleriyle değişik 213 sayılı Kanun'un 359. maddesinin 3, 4, 5 ve 6. fıkra hükümleri uyarınca 5237 sayılı TCK'nin 7/2. maddesi de gözetilerek lehe olan kanun maddelerinin öncelikle tespit edilip uygulanması gerektiği ve bu konudaki ayrıntılı değerlendirmenin kararda yer alması gerektiği belirtilmiştir.

MAHKEMESİ :Ceza Dairesi
SUÇ : Sahte fatura kullanma
HÜKÜM : Asıl Karar: Mahkumiyet

İlk derece mahkemesince sanık hakkında iki kez “5 yıl 3 ay” hapis cezasına hükmolunduğu, Bölge Adliye Mahkemesince ilk derece mahkemesinin kararının kaldırıldığı ve sanığın “2009 ve 2010 takvim yıllarında sahte fatura kullanma” suçlarından iki kez “3 yıl 1 ay 15 gün” hapis cezası ile cezalandırılmasına karar verildiği, 5271 sayılı CMK'nin 286/2-b maddesi uyarınca, ilk derece mahkemelerinden verilen beş yıl veya daha az hapis cezalarını artırmayan bölge adliye mahkemesi kararlarının temyizinin mümkün olmadığı, ilk derece mahkemesince kurulan mahkumiyet hükümlerinin ise beş yılın üzerinde olması nedeniyle karar temyizi kabil olduğundan, CMK’nin 296/2. maddesi uyarınca Bölge Adliye Mahkemesinin temyiz talebinin reddine ilişkin 17.06.2019 tarihli ek kararı kaldırılarak yapılan incelemede;
Hükümden sonra 15.04.2022 tarihinde Resmi Gazete’de yayımlanarak yürürlüğe giren, 7394 sayılı Kanun’un 4 ve 5. maddeleriyle değişik 213 sayılı Kanun’un 359. maddesinin 3, 4, 5 ve 6. fıkra hükümleri uyarınca 5237 sayılı TCK'nin 7/2. maddesi de gözetilerek öncelikle lehe Kanun’un tespit edilip uygulama yapılması ve her iki Kanunla ilgili uygulamanın gerekçeleriyle birlikte denetime olanak verecek şekilde ayrıntılı olarak kararda gösterilmesi suretiyle sanığın hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanık müdafisinin temyiz nedenleri bu itibarla yerinde görüldüğünden, diğer yönleri incelenmeyen hükümlerin 5271 sayılı CMK'nin 302/2. maddesi uyarınca BOZULMASINA, dosyanın ilk derece mahkemesine, karardan bir örneğin Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 10. Ceza Dairesine gönderilmesine, 30.05.2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.