Hürriyeti tahdit ve yaralama suçlarından sanıklar ..., ... ve ..."ın yaralama ve tehdit suçlarından sanık ..."ın yapılan yargılamaları sonunda; atılı suçlardan mahkûmiyetlerine dair Düzce Ağır Ceza Mahkemesinden verilen 22.12.2006 gün ve 2004/229 Esas, 2006/364 Karar sayılı hükümlerin süresi içinde Yargıtayca incelenmesi sanıklar müdafileri tarafından istenilmiş olduğundan dava evrakı Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığından tebliğname ile Daireye gönderilmekle incelenerek gereği düşünüldü:
Sanıklar Fatih, Hakkı ve Seyfettin hakkında yaralama suçundan kurulan hükümler ile sanık ... hakkında yaralama ve tehdit suçlarından kurulan hükümlerin yapılan temyiz incelemesinde;
Sanıklara isnat olunan yaralama ve tehdit suçlarının 765 sayılı TCK.nın 456/1 ve 191/1. maddelerinde öngörülen cezalarının üst sınırı itibarıyla aynı Kanunun 102/4. maddesine göre 5 yılık asli zamanaşımına tâbi olduğu, mahkûmiyet hükümlerinin verildiği 22.12.2006 tarihinde inceleme gününe kadar bu sürenin geçtiği anlaşıldığından, 5237 sayılı TCK.nın 7/2. maddesi ile 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gözetilmek suretiyle hükümlerin CMUK.nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, bu husus yeniden yargılamayı gerektirmediğinden, aynı Kanunun 322/1 ve 5271 sayılı CMK.nın 223/8. maddeleri uyarınca davaların zamanaşımı nedeniyle DÜŞMESİNE,
Sanıklar Fatih, Hakkı ve Seyfettin haklarında hürriyeti tahdit suçlarından kurulan hükümlerin temyiz incelemesine gelince;
Delillerle iddia ve savunma, duruşma göz önünde tutularak tahlil ve takdir edilmiş sübutu kabul olunan fiillerin unsurlarına uygun şekilde tavsif ve tatbikatı yapılmış bulunduğundan, sanıklar müdafilerinin yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddiyle hükümlerin ONANMASINA, 23.01.2013 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.