Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2021/11057 Esas 2022/10843 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Mahkeme, bir kişinin belge gizleme suçundan mahkumiyetine karar verdi. Şikayetçi olarak davaya katılma talebinde bulunan vekil, yerel mahkeme hükmünü temyiz etti. Yargıtay Ceza Genel Kurulu'nun bir kararı göz önünde bulundurularak, davayı takip etme iradesi gösteren vekilin, katılma hakkı olduğu ve hükmü temyiz etme hakkı olduğu belirlendi. Ancak, kanunda yapılan değişiklikler ve diğer kanun maddelerinin gözetilmesi gerektiği ve sanığın hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesi gerektiği belirtildi. Karar, bu nedenle bozuldu.
7394 sayılı Kanun'un 4 ve 5. maddeleriyle değişik 213 sayılı Kanun’un 359. maddesinin 3, 4, 5 ve 6. fıkra hükümleri uyarınca 5237 sayılı TCK'nin 7/2. maddesi de gözetilerek öncelikle lehe Kanun’un tespit edilip uygulama yapılması ve her iki Kanunla ilgili uygulamanın gerekçeleriyle birlikte denetime olanak verecek şekilde ayrıntılı olarak kararda gösterilmesi suretiyle sanığın hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması gerektiği belirtildi.

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Defter, kayıt ve belgeleri gizleme
HÜKÜM : Mahkumiyet

02.05.2016 ve 22.06.2016 havale tarihli dilekçeler ile şikayetçi kurum adına davaya katılma talebini ifade eden ve mahkemeye dilekçe sunan şikayetçi vekilinin yerel mahkeme hükmünü temyiz ettiği, Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 19.06.2012 tarih ve 2012/2-638 Esas sayılı kararında da belirtildiği üzere, yasa yolunda da davayı takip iradesini eylemli olarak ortaya koyduğu ve bu davranışın yerel mahkemece karara bağlanmayan katılma talebinin temyiz mercisince incelenip karara bağlanmasına yönelik bir istemi de içerdiği anlaşıldığından, sanığa yüklenen suçtan katılma hakkı bulunup CMK’nin 260/1. maddesi uyarınca hükmü temyiz hakkı olan şikayetçinin aynı Kanun'un 237/2. maddesi gereğince davaya katılmasına karar verilerek yapılan incelemede;
Hükümden sonra 15.04.2022 tarihinde Resmi Gazete’de yayımlanarak yürürlüğe giren, 7394 sayılı Kanun’un 4 ve 5. maddeleriyle değişik 213 sayılı Kanun’un 359. maddesinin 3, 4, 5 ve 6. fıkra hükümleri uyarınca 5237 sayılı TCK'nin 7/2. maddesi de gözetilerek öncelikle lehe Kanun’un tespit edilip uygulama yapılması ve her iki Kanunla ilgili uygulamanın gerekçeleriyle birlikte denetime olanak verecek şekilde ayrıntılı olarak kararda gösterilmesi suretiyle sanığın hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, katılan vekilinin temyiz nedenleri bu itibarla yerinde görüldüğünden, diğer yönleri incelenmeyen hükmün bu sebepten dolayı 5320 sayılı Kanun'un 8/1. maddesi uyarınca uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK'nin 321. maddesi gereğince BOZULMASINA, 31.05.2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.