Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2022/1200 Esas 2022/10874 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Mahkeme, sanık hakkında açılan sahte fatura kullanma suçundan açılan kamusal davada mütalaanın bulunmaması nedeniyle CMK’nin 223/8. maddesi gereği sanığın düşürülmesi kararının verilmesi gerektiği fakat bu kararın verilmediği ve sanığın mahkum edildiği sonucuna vardı. Ayrıca, 7394 sayılı Kanun’un 4 ve 5. maddeleriyle değişik 213 sayılı Kanun’un 359. maddesinin 3, 4, 5 ve 6. fıkra hükümleri uyarınca 5237 sayılı TCK'nin 7/2. maddesi de gözetilerek öncelikle lehe Kanun’un tespit edilip uygulanması ve her iki Kanunla ilgili uygulamanın gerekçeleriyle birlikte denetime olanak verecek şekilde ayrıntılı olarak kararda gösterilmesi suretiyle sanığın hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesi gerektiği belirtildi. Kararda, sanık müdafisinin temyiz nedenlerinin yerinde olduğu ve kararın bozulması gerektiği sonucuna varıldı. Kanun maddeleri ise şu şekilde özetlenebilir:
- 213 sayılı Vergi Usul Kanunu’nun 359. maddesi: Vergi Usul Kanununa aykırı hareketlerin cezasını belirler.
- 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun 7/2. maddesi: Ceza yasasındaki değişikliklerin, suçun işlenme tarihinde yürürlükte olan kanun hükümlerinin uygulanması için geçerli olduğunu belirtir.
- CMK’nin 223/8. maddesi: Dava şartlarının oluşmadığı durumlarda düşürülme kararı verilmesi gerektiğini belirtir.

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Vergi Usul Kanununa aykırılık
HÜKÜM : Mahkumiyet

1)Sanık hakkında Şanlıurfa Cumhuriyet Başsavcılığı'nın 13.11.2014 tarihli 2014/9740 Esas sayılı iddianamesi ile “2011 takvim yıllarında sahte fatura kullanma” suçundan kamu davası açılmış ise de; atılı suça ilişkin verilmiş bir mütalaa bulunmadığı, 213 sayılı VUK'nin 367. maddesi gereğince dava şartı olan mütalaanın verilip verilmeyeceği hususunun Vergi Denetim Kurulu Başkanlığından sorulması üzerine, 14.04.2021 tarihli cevabi yazısı ile sanık hakkında vergi suçu raporu düzenlenmediğinden mütalaa formunun bulunmadığının bildirilmesi nedeniyle, sanık hakkında CMK’nin 223/8. maddesi gereğince düşme kararı verilmesi gerektiği gözetilmeden, mahkumiyet kararı verilmesi yasaya aykırı,
2)Hükümden sonra 15.04.2022 tarihinde Resmi Gazete’de yayımlanarak yürürlüğe giren, 7394 sayılı Kanun’un 4 ve 5. maddeleriyle değişik 213 sayılı Kanun’un 359. maddesinin 3, 4, 5 ve 6. fıkra hükümleri uyarınca 5237 sayılı TCK'nin 7/2. maddesi de gözetilerek öncelikle lehe Kanun’un tespit edilip uygulama yapılması ve her iki Kanunla ilgili uygulamanın gerekçeleriyle birlikte denetime olanak verecek şekilde ayrıntılı olarak kararda gösterilmesi suretiyle sanığın hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanık müdafisinin temyiz nedenleri bu itibarla yerinde görüldüğünden, diğer yönleri incelenmeyen hükmün bu sebeplerden dolayı 5320 sayılı Kanun'un 8/1. maddesi uyarınca uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK'nin 321. maddesi gereğince BOZULMASINA, 31.05.2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.