Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2019/3692 Esas 2022/11102 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi tarafından sahte fatura düzenleme suçu nedeniyle verilen mahkumiyet hükmü, sanığın temyizi üzerine değerlendirilmiştir. Sanığa yüklenen suçun kanundaki cezasının türü ve üst sınırına göre, olağanüstü dava zamanaşımının gerçekleştiği ve bu nedenle hükmün bozulması gerektiği kararlaştırılmıştır. Daha sonra yayımlanan 7394 sayılı Kanun ile değişen 213 sayılı Kanun’un 359. maddesi uyarınca öncelikle lehe kanunun tespit edilmesi ve sanığın hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesi gerektiği belirtilmiştir. Bu nedenle, diğer yönleri incelenmeyen hükümlerin bozulması gerektiği kararlaştırılmıştır. Kanun maddeleri, 5237 sayılı TCK’nin 7/2. maddesi, 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi, 1412 sayılı CMUK’nin 321. maddesi ve 5271 sayılı CMK’nin 223/8. maddesidir.

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Sahte fatura düzenleme
HÜKÜMLER : Mahkumiyet

1-Sanık ... hakkında 2009 takvim yılında sahte fatura düzenleme suçundan verilen mahkumiyet hükmüne yönelik sanığın temyizinin incelenmesinde;
Sanığa yüklenen “2009 takvim yılında sahte fatura düzenleme” suçunun Kanundaki cezasının türü ve üst sınırına göre, 5237 sayılı TCK’nin 66/1-e ve 67/4. maddelerinde öngörülen olağanüstü dava zamanaşımının, en aleyhe kabulle 31.12.2009 olan suç tarihinden temyiz inceleme tarihine kadar gerçekleştiği ve bu itibarla sanığın temyiz nedenleri yerinde görüldüğünden, diğer yönleri incelenmeyen hükmün 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK’nin 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA; ancak yeniden yargılama yapılmasını gerektirmeyen bu hususta, aynı Kanun’un 322. maddesindeki yetkiye dayanılarak karar verilmesi mümkün olduğundan, sanık hakkındaki kamu davasının gerçekleşen olağanüstü dava zamanaşımı nedeniyle 5271 sayılı CMK’nin 223/8. maddesi uyarınca DÜŞMESİNE,
2-Sanık ... hakkında 2009, 2010 ve 2011 takvim yıllarında sahte fatura düzenleme suçlarından verilen mahkumiyet hükümlerine yönelik sanığın temyizinin incelenmesinde;
Sanığın yokluğunda verilen hükmün 7201 sayılı Tebligat Kanunu'nun 35. maddesi uyarınca yapılan tebliğ işleminin daha önce bu adrese adli mercilerce usulüne uygun bir tebligat yapılmaması nedeniyle geçersiz olduğu anlaşıldığından sanığın öğrenme üzerine 09.05.2016 tarihli temyiz isteminin süresinde olduğunun kabulü ile mahkemenin 12.05.2016 tarihli temyiz isteminin reddine dair ek kararı kaldırılarak yapılan incelemede;
Hükümden sonra 15.04.2022 tarihinde Resmi Gazete’de yayımlanarak yürürlüğe giren, 7394 sayılı Kanun’un 4 ve 5. maddeleriyle değişik 213 sayılı Kanun’un 359. maddesinin 3, 4, 5 ve 6. fıkra hükümleri uyarınca 5237 sayılı TCK’nin 7/2. maddesi de gözetilerek öncelikle lehe Kanun'un tespit edilip uygulama yapılması ve her iki Kanunla ilgili uygulamanın gerekçeleriyle birlikte denetime olanak verecek şekilde ayrıntılı olarak kararda gösterilmesi suretiyle sanığın hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz nedenleri bu itibarla yerinde görüldüğünden, diğer yönleri incelenmeyen hükümlerin bu sebepten dolayı 5320 sayılı Kanun'un 8/1. maddesi uyarınca uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK'nin 321. maddesi gereğince BOZULMASINA, 01.06.2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.