Kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçlarından sanıklar ..., ..., ... ve ..."ın yapılan yargılamaları sonunda; atılı suçlardan mahkûmiyetlerine dair Sarayköy Asliye Ceza Mahkemesinden verilen 03.05.2007 gün ve 2007/40 Esas, 2007/116 Karar sayılı hükümlerin süresi içinde Yargıtayca incelenmesi sanıklar müdafileri tarafından istenilmiş olduğundan dava evrakı Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığından tebliğname ile Daireye gönderilmekle incelenerek gereği düşünüldü:
Sanıkların cinsel amaçla mağdureyi hürriyetinden yoksun kılmalarına rağmen haklarında TCK.nın 109/5. maddesinin uygulanmamış olması, sanık ..."nin diğer sanıklarla irade birliği içinde hareket ederek ve mağdurenin kaçırıldığı aracı bizzat kullanarak eyleme doğrudan katılması nedeni ile hakkında TCK.nın 37/1. maddesinin tatbiki yerine aynı Kanunun 39. maddesinden uygulama yapılması ve sanık ... hakkında TCK.nın 109/3-a-b maddeleri gereğince cezasında arttırım yapılması gerektiği gözetilmeden eksik ceza tayini karşı temyiz olmadığından bozma nedeni yapılmamış, Yargıtay Ceza Genel Kurulunun Dairemizce de benimsenen 04.03.2008 gün ve 2008/6-47, 2008/43 sayılı Kararında da vurgulandığı gibi yanılgılı uygulama nedeniyle bir kez daha atıfet sağlanamayacağından sanık ... hakkında CMK.nın 231. maddesinin uygulanmasının mümkün olmadığı gözetilerek tebliğnamedeki bu yönde bozma isteyen düşünceye iştirak edilmemiştir.
Sanık ... hakkında kurulan hükmün incelenmesinde;
Delillerle iddia ve savunma, duruşma göz önünde tutularak tahlil ve takdir edilmiş sübutu kabul olunan fiilin unsurlarına uygun şekilde tavsif ve tatbikatı yapılmış bulunduğundan, sanık ... müdafiin yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddiyle hükmün ONANMASINA,
Sanıklar ...,... ve ... haklarında kurulan hükümlerin temyizine gelince;
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin soruşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya içeriğine göre yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine,
Ancak;
Sanıklar hakkında hapis cezalarına mahkûmiyetlerinin kanunî sonucu olarak 5237 sayılı TCK.nın 53/3. maddesine göre, 53/1-c madde ve bendinde yer alan kendi alt soyları üzerindeki velâyet, vesayet ve kayyımlık yetkileri ile ilgili hak yoksunluğun koşullu salıvermeye kadar uygulanacağı, alt soyları haricindekiler yönünden ise bu hak yoksunluklarının hapis cezasının infazı tamamlanıncaya kadar devam edeceği gözetilmeden yazılı şekilde karar verilmesi,
Kanuna aykırı, sanıklar müdafilerinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gözetilerek hükümlerin CMUK.nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak bu cihetlerin yeniden yargılama yapılmaksızın düzeltilmesi mümkün bulunduğundan, aynı Kanunun 322. maddesinin verdiği yetkiye dayanarak hüküm fıkralarında yer alan 5237 sayılı TCK.nın 53/1. maddesi gereğince hükmedilen hak yoksunlukları ile ilgili bölümler hükümlerden çıkarılarak, bunların yerlerine "sanığın mahkûm olduğu hapis cezalarının kanunî sonucu olarak, 5237 sayılı TCK.nın 53/3. maddesine göre 53/1-c maddesinde yer alan kendi alt soyu üzerindeki velâyet, vesayet ve kayyımlık yetkileri ile ilgili haklarından koşullu salıverilme tarihine, 53/1. maddesinde yazılı diğer haklardan 53/2. maddesi gereğince hapis cezasının infazı tamamlanıncaya kadar yoksun bırakılmasına" ibarelerinin eklenmesi suretiyle sair yönleri usul ve kanuna uygun olan hükümlerin DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 15.01.2013 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.