Cinsel taciz suçundan sanık ..."ın yapılan yargılaması sonunda; atılı suçtan mahkûmiyetine dair Üsküdar 1. Sulh Ceza Mahkemesinden verilen 15.04.2010 gün ve 2008/138 Esas, 2010/344 Karar sayılı hükmün süresi içinde Yargıtayca incelenmesi sanık müdafii ve katılan vekili tarafından istenilmiş olduğundan, dava evrakı Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığından tebliğname ile Daireye gönderilmekle incelenerek gereği düşünüldü:
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin soruşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya içeriğine göre yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine,
Ancak;
Dosya içeriğine göre, katılana yönelik bir suç işleme kararının icrası kapsamında ve değişik zamanlarda cinsel içerikli mesajlar göndererek eylemini zincirleme şekilde işlediği anlaşılan sanık hakkında TCK.nın 43. maddesinin uygulanması gerektiğinin gözetilmemesi,
Ayrıntıları Yargıtay Ceza Genel Kurulunun Dairemizce de benimsenen 03.02.2009 gün ve 2008/11-250 Esas, 2009/13 sayılı Kararında belirtildiği üzere hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına karar verilmesinde dikkate alınacak zararın, maddi zarar olduğu, manevi zararı kapsamadığı ve katılanın dosyaya yansıyan maddi bir zararı da bulunmadığı gibi sabıkası olmayan sanık hakkındaki hapis cezasının da yeniden suç işlemeyeceği kanaati oluştuğu için ertelendiğinin anlaşılması karşısında, CMK.nın 231. maddesinde öngörülen diğer koşullar incelenip değerlendirilmeden katılanın maddi ve manevi zararının giderilmemesi nedeniyle hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına yer olmadığına karar verilmesi,
Kanuna aykırı, sanık müdafii ve katılan vekilinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gözetilerek CMUK.nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 14.01.2013 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.