Yargıtay 5. Ceza Dairesi 2018/11917 Esas 2022/13923 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Ağır Ceza Mahkemesi tarafından verilen bir kararda, sanıkların rüşvet alma ve rüşvet verme suçlarından beraat ederken, diğer bir sanık görevi kötüye kullanma suçundan mahkum oldu. Karar temyiz edildi ve incelendikten sonra, rüşvet suçlarına ilişkin verilen beraat hükümleri yerinde görüldüğünden reddedildi ve mahkumiyet hükmüne ilişkin itirazların ise haklı olduğu ortaya çıktı. Sanığın yargılama konusu eyleminin kamu görevlisi olmaması nedeniyle hakkındaki soruşturma ve kovuşturmanın izne tabi olmadığına dikkat çekildi. Bununla birlikte, Anayasa Mahkemesi'nin kararı gereği, sanığın yeniden değerlendirilmesinin basit yargılama usulü yönünden yapılması gerektiği vurgulandı. Bu nedenle, kararın bozulduğu ve sanığın temyiz itirazlarının yerinde olduğu belirtildi. Kanun maddeleri olarak TCK'nın 7/2 ve CMK’nın 251. maddeleri ile CMUK'un 321 ve 326/son maddelerinden bahsedildi.

MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
SUÇ : Rüşvet alma ve rüşvet verme

HÜKÜM : Sanıklar ... ve ... haklarında rüşvet alma ve rüşvet verme suçlarından beraat, sanık ... hakkında görevi kötüye kullanma suçundan mahkumiyet
Mahalli mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Katılan ... vekilinin sanıklar ... ve ... haklarında rüşvet alma ve verme suçlarından verilen beraat ile sanık ...'in hakkındaki mahkumiyet hükümlerini temyiz ettiği gözetilerek yapılan incelemede;
1-Sanıklar ... ve ... haklarında rüşvet alma ve rüşvet verme suçlarından verilen beraat hükümlerine yönelik temyiz itirazlarının incelenmesinde;
Delilleri takdir ve gerekçesi gösterilmek suretiyle verilen beraat hükümleri usul ve kanuna uygun olduğundan yerinde görülmeyen katılan vekilinin temyiz itirazlarının reddiyle hükümlerin ONANMASINA,
2-Sanık ... hakkında görevi kötüye kullanma suçundan kurulan mahkumiyet hükmüne ilişkin temyiz itirazlarının incelenmesinde ise;
Hakkında mahkumiyet hükmü kurulan sanığın yargılama konusu eyleminin mahkemenin kabulüne göre 5237 sayılı TCK'nın 257. maddesi kapsamında yer alan suça ilişkin olduğu, sanığın kamu görevlisi olmaması nedeniyle hakkındaki soruşturma ve kovuşturmanın izne tabi olmadığı, 17/10/2019 tarihli ve 7188 sayılı Kanun’un 24. maddesiyle yeniden düzenlenen 5271 sayılı CMK’nın 251/1. maddesi ile basit yargılama usulünün getirildiği ancak Anayasa Mahkemesinin 16/03/2021 tarihli ve 31425 sayılı Resmi Gazete’de yayımlanan 14/01/2021 tarihli, 2020/81 Esas ve 2021/4 sayılı Kararı ile yargılama aşamasında olup henüz “kesinleşmiş hükümle sonuçlanmamış” dosyalar açısından Anayasa'nın 38. maddesine aykırı olduğu gerekçesiyle 5271 sayılı Kanun'a 17/10/2019 tarihli ve 7188 sayılı Yasa'nın 31. maddesiyle eklenen geçici 5. maddenin (d) bendinde yer alan "...hükme bağlanmış..." ibaresinin "basit yargılama usulü" bakımından iptal edildiği ve bu kararın sonuçları itibarıyla maddi ceza hukukuna ilişkin olduğu anlaşılmakla, TCK'nın 7/2 ve CMK’nın 251. maddeleri gereğince “Basit Yargılama Usulü" yönünden yeniden değerlendirme yapılmasında zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan sair yönleri incelenmeyen hükmün 5320 sayılı Kanun'un 8/1. maddesi de gözetilerek CMUK'un 321 ve 326/son maddeleri uyarınca BOZULMASINA 29/11/2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.