Beden veya ruh sağlığını bozacak şekilde çocuğun basit cinsel istismarı suçundan sanık ..."ın yapılan yargılaması sonunda; atılı suçtan mahkûmiyetine dair Çarşamba Ağır Ceza Mahkemesinden verilen 18.05.2012 gün ve 2010/280 Esas, 2012/107 Karar sayılı hükmün süresi içinde Yargıtayca incelenmesi sanık müdafii tarafından istenilmiş olduğundan dava evrakı Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığından tebliğname ile Daireye gönderilmekle incelenerek gereği düşünüldü:
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin soruşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya içeriğine göre, yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine,
Ancak;
Oluşa ve dosya içeriğine göre, sanığın, daha önce de basit cinsel istismar şeklinde eylemlerde bulunduğu komşusu olan suç tarihi itibarıyla nüfus kaydına nazaran 16 yaşı içindeki mağdurenin tek başına olduğu eve gelerek mağdureye sarılıp yere yatırdığı, elbiselerini çıkardığı, göğüslerini öperek, kendi cinsel organını çıkararak mağdureden dokunmasını istediği, bu sırada bahçeye çalışmaya giden babasının evin bahçesinden mağdureye seslenerek su getirmesini istemesi üzerine sanığın mağdureye “kızlığını bu sefer alamadım, bir dahakine kesin alırım” diyerek engel sebep nedeniyle eylemine son vermek mecburiyetinde kaldığının anlaşılması karşısında, sanığın eyleminin TCK.nın 103/2. maddesinde düzenlenen vücuda organ sokmak suretiyle cinsel istismar suçuna teşebbüs niteliğinde bulunduğu gözetilmeden suç vasfında yanılgıya düşülerek yazılı şekilde basit cinsel istismar suçundan hüküm kurulması,
Kanuna aykırı, sanık müdafiin temyiz itirazları bu nedenle yerinde görülmüş olduğundan, hükmün 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gözetilerek CMUK.nın 321 ve 326. maddeleri uyarınca kazanılmış hak saklı kalmak kaydıyla BOZULMASINA, 14.01.2013 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.