Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2022/1991 Esas 2022/11457 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Sanığın sahte fatura düzenleme suçundan mahkum edildiği ve Tebligat Kanunu'nun 21/2. maddesi gereği yapılan tebligatın usulsüz olduğu gerekçesiyle hükmün bozulduğu belirtiliyor. Ayrıca, hükmün yeniden değerlendirilmesinde öncelikle lehe Kanun'un tespit edilip uygulanması ve her iki kanunla ilgili uygulama detaylarıyla birlikte kararda gösterilmesi gerektiği vurgulanıyor. Kararda, 7394 sayılı Kanun'un 4 ve 5. maddeleriyle değişik 213 sayılı Kanun'un 359. maddesinin 3, 4, 5 ve 6. fıkra hükümleri ile 5237 sayılı TCK'nin 7/2. maddesi de gözetildiği belirtilerek, kanun maddelerinin uygulama şekilleri ve gerekçeleri ile ilgili ayrıntılı bilgi verilmesi gerektiği ifade ediliyor.

MAHKEMESİ :Ceza Dairesi
SUÇ : Sahte fatura düzenleme
HÜKÜMLER : Mahkumiyet

Tebligat Kanunu'nun 21/2. maddesine göre yapılacak tebligatın geçerlilik koşulları Tebligat Kanunu'nun Uygulanmasına Dair Yönetmelik'in 31. maddesinde gösterilmiş olup, anılan maddeye göre; muhatap veya muhatap adına tebliğ yapılabilecek olanlardan hiçbiri bildirilen adreste bulunamazsa, muhatabın adres kayıt sistemindeki (MERNİS) yerleşim yeri adresine meşruhat verilerek tebliğ olunacak evrakın o yerin muhtar veya ihtiyar heyeti veya meclis üyesinden birine veya kolluk amir veya memuruna imza karşılığında teslim edilmesi, tebliğ memurunun 2 no.lu haber kağıdını kapıya yapıştırıp buna dair bilgi verilen komşu, yönetici veya kapıcının isminin belirtilmesi ve imzasının alınması, imzadan imtina var ise bu durumun da belirtilmesi gerektiği; sanığın yokluğunda verilen hükmün Tebligat Kanunu'nun 21/2. maddesine göre 29.04.2021 tarihinde sanığa tebliğ edildiği, ancak tebligatta 2 no.lu haber kağıdının kapıya yapıştırıldığına dair bilgi verilen komşu, yönetici veya kapıcının isminin belirtilmediği, imzasının alınmadığı, imzadan imtina var ise bu durumun da belirtilmediği ve tebligatın usulsüz olduğu anlaşıldığından, öğrenme üzerine sanığın süresinde hükmü temyiz ettiği belirlenerek yapılan incelemede,
Hükümden sonra 15.04.2022 tarihinde Resmi Gazete’de yayımlanarak yürürlüğe giren, 7394 sayılı Kanun’un 4 ve 5. maddeleriyle değişik 213 sayılı Kanun’un 359. maddesinin 3, 4, 5 ve 6. fıkra hükümleri uyarınca 5237 sayılı TCK'nin 7/2. maddesi de gözetilerek öncelikle lehe Kanun’un tespit edilip uygulama yapılması ve her iki Kanunla ilgili uygulamanın gerekçeleriyle birlikte denetime olanak verecek şekilde ayrıntılı olarak kararda gösterilmesi suretiyle sanığın hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, diğer yönleri incelenmeyen hükümlerin 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 5271 sayılı CMK'nin 302/2. maddesi uyarınca BOZULMASINA, dosyanın ilk derece mahkemesine, karardan bir örneğin İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 18. Ceza Dairesine gönderilmesine, 02.06.2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.