Yargıtay 1. Ceza Dairesi 2022/4113 Esas 2022/3894 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SAYISI : 2015/61 E., 2015/710 K.
SUÇ : Kasten yaralama
HÜKÜM : Beraat
TEBLİĞNAME GÖRÜŞÜ : Kısmî iade, kısmî onama
Sanık hakkında verilen kararın; karar tarihi itibarıyla 6723 sayılı Kanun’un 33 üncü maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun’un 8 inci maddesi gereği yürürlükte bulunan 1412 sayılı Ceza Muhakemeleri Usulü Kanunu’nun (1412 sayılı Kanun) 305 inci maddesi gereği temyiz edilebilir olduğu, karar tarihinde yürürlükte bulunan 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun (5271 sayılı Kanun) 260 ıncı maddesinin birinci fıkrası gereği temyiz edenin hükmü temyize hak ve yetkisinin bulunduğu, 1412 sayılı Kanun’un 310 uncu maddesi gereği temyiz isteğinin süresinde olduğu, aynı Kanun’un 317 nci maddesi gereği temyiz isteğinin reddini gerektirir bir durumun bulunmadığı yapılan ön inceleme neticesinde tespit edilmekle, gereği düşünüldü:
I. HUKUKÎ SÜREÇ
1. İstanbul 43. Asliye Ceza Mahkemesinin, 10.12.2015 tarihli ve 2015/61 Esas, 2015/710 Karar sayılı kararı ile sanık hakkında kasten yaralama suçundan, 5271 sayılı Kanun’un 223 üncü maddesinin ikinci fıkrasının (e) bendi uyarınca beraat kararı verilmiştir.
2. Dava dosyası, Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığınca tanzim olunan, 24.01.2021 tarihli ve 2016/38216 sayılı, kısmî iade, kısmî onama görüşlü Tebliğname ile Daireye tevdi olunmuş ise de temyiz dilekçesinin içeriğinden açıkça anlaşıldığı üzere katılan sıfatıyla temyiz isteğinde bulunulduğu ve temyiz isteğinin, ... hakkında verilen beraat kararına münhasır olduğu belirlenmiştir.

II. TEMYİZ SEBEPLERİ
Katılan vekilinin temyiz sebebi; sanık ...'in üzerine atılı suçu işlediğinin sabit olduğu gerekçesiyle hakkında verilen beraat kararının bozulması talebine, vesaire ilişkindir.

III. OLAY VE OLGULAR
1. Olay günü müşteki şüpheli ...’in daha önceden kullanmış olduğu iş yerine ait çöp vergisi çıkması nedeniyle müşteki şüpheli ... ile aralarında çıkan tartışma sonucunda müşteki şüpheli ...’ın, ...’e sinkaflı küfürler ederek hakarette bulunduğu ve kül tablası ile ...’in başına vurarak adlî muayene raporunda belirtildiği üzere basit tıbbi müdahale ile giderilebilecek nitelikte yaraladığı, müşteki şüpheli ...’in ise ...’ı yumrukla yaralamaya teşebbüs ettiği iddiası ile kamu davasının açıldığı belirlenmiştir. Mahkemece yapılan yargılama neticesinde, sanık ...’in üzerine atılı suçlamayı kabul etmediği yönündeki savunması ile uyumlu olan görgü tanıkları İ.T., D.E.’nin anlatımları karşısında sanık hakkında 5271 sayılı Kanun’un 223 üncü maddesinin ikinci fıkrasının (e) bendi uyarınca beraat kararı verildiği belirlenmiştir.
2. Sanığın, üzerine atılı suçlamayı kabul etmediği yönünde savunma yaptığı anlaşılmıştır.
3. Katılanın soruşturma aşamasında;
"... ... isimli şahıs sinirlenerek el kol hareketleri yapmaya başladı, abim İlhan araya girince ... abime vurmaya çalıştı. Abimle aralarında arbede oldu. Daha sonra bu ... isimli şahıs sakinleşince yanıma gelerek benle konuşmak istediğini söyledi. Tam konuştuğumuz esnada bana yumruk salladı, fakat bana denk gelmedi."
Şeklinde, kovuşturma aşamasında;
"Sanık ...'le boğuşmaya başladık. Birlikte yere düştük. ... Boğuşma bittikten sonra sanık ... tekrar yanıma gelerek ben borcu ödemeyeceğim demiyorum. Ödeyeceğim diyorum diyerek bana yumruk salladı. Bu tartışmalar nedeniyle benim bacağımda ufak bir sorun oluştu ancak ben rapor almadım."
Şeklinde, olayın gelişimine ilişkin farklı anlatımlarının bulunduğu belirlenmiştir.
4. Katılanın iddialarının ise kovuşturma aşamasında beyanları tespit olunan tanıklar İ.T. ve D.E. tarafından doğrulanmadığı tespit edilmiştir.
IV. GEREKÇE
1. Sanık savunması ile bu savunmayı doğrular mahiyetteki tanıkları İ.T. ve D.E.'nin anlatımları karşısında, Mahkemece verilen beraat kararında hukuka aykırılık bulunmamıştır.
2. Yapılan duruşmaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, Mahkemenin yargılama sonuçlarına uygun şekilde oluşan inanç ve takdirine, incelenen dava dosyası içeriğine göre, katılan vekilinin yerinde görülmeyen temyiz sebeplerinin reddine karar verilmesi gerektiği anlaşılmıştır.

V. KARAR
Gerekçe bölümünde açıklanan nedenlerle İstanbul 43. Asliye Ceza Mahkemesinin, 10.12.2015 tarihli ve 2015/61 Esas, 2015/710 Karar sayılı kararında katılan vekili tarafından öne sürülen temyiz sebepleri ve dikkate alınan sair hususlar yönünden herhangi bir hukuka aykırılık görülmediğinden katılan vekilinin temyiz sebeplerinin reddiyle hükmün, Tebliğname’ye uygun olarak, oy birliğiyle ONANMASINA,
Dava dosyasının, Mahkemesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE, 24.05.2022 tarihinde karar verildi.