Yargıtay 1. Ceza Dairesi 2022/3520 Esas 2022/3976 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
SUÇ :Nitelikli kasten yaralama
HÜKÜM :TCK'nin 37. maddesi delaletiyle 86/1, 86/3-e, 87/1-d, 87/1-son, 29, 53, 58. maddeleri uyarınca "3 yıl 9 ay" hapis cezasına mahkumiyet

TÜRK MİLLETİ ADINA

Mahalli mahkemece bozma üzerine verilen verilen hüküm sanık ve müdafii tarafından temyiz edilmekle, dosya okunarak incelendi;
Gereği görüşülüp düşünüldü:
Toplanan deliller karar yerinde incelenip, sanığın mağdura yönelik nitelikli kasten yaralama suçunun sübutu kabul, oluşa ve soruşturma sonuçlarına uygun şekilde suç niteliği tayin, cezayı azaltıcı haksız tahrik sebeplerinin nitelik ve derecesi takdir kılınmış, sanık savunmaları inandırıcı gerekçelerle reddedilmiş, incelenen dosyaya göre bozma üzerine verilen hükümde bir isabetsizlik görülmemiş olduğundan, sanığın, bir sebebe dayanmayan; sanık müdafiinin; meşru müdafaa şartlarının oluştuğuna, somut, inandırıcı yeterli delil olmadığına, suç işleme kastı olmadığına, beraatine karar verilmesi gerektiğine, lehe yasa hükümlerinin uygulanması gerektiğine yönelen ve yerinde görülmeyen temyiz sebeplerinin reddine,
Ancak;
Tekerrüre esas başka ilamı bulunmayan sanığın adli sicil kaydında yer alan ve tekerrüre esas olduğu kabul edilen İstanbul 19. Asliye Ceza Mahkemesinin 10.06.2009 tarih, 2009/262 Esas - 2009/534 Karar sayılı mahkumiyet ilamının 09.07.2012 tarihinde kesinleştiği, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 58. maddesinin 1. fıkrasında yer alan "Önceden işlenen suçtan dolayı verilen hüküm kesinleştikten sonra yeni bir suçun işlenmesi hâlinde, tekerrür hükümleri uygulanır." şeklindeki düzenlemeye aykırı olarak 19.03.2012 olan suç tarihinden sonra kesinleşen mahkûmiyet hükmünün tekerrüre esas alınamayacağı ancak sanığın adli sicil kaydında bozma öncesi tekerrüre esas alınan İstanbul 21. Ağır Ceza Mahkemesinin (Beyoğlu 4. Ağır Ceza Mahkemesi) 19.12.2010 tarih, 2010/302 Esas- 2010/350 Karar sayılı ilamının tekerrüre esas nitelikte olduğunun gözetilmemesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanık ve müdafiinin temyiz sebepleri bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün bu nedenle 6723 sayılı Kanun'un 33. maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun'un 8/1. maddesi ileyürürlüktebulunan 1412 sayılıCMUK'un321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak bu hususyeniden yargılamayı gerektirmediğinden CMUK’un 322. maddesi gereğince, "İstanbul 19. Asliye Ceza Mahkemesinin 2009/262 Esas - 2009/534 Karar sayılı" ibaresi çıkartılarak yerine "Beyoğlu 4. Ağır Ceza Mahkemesinin 19.12.2010 tarih, 2010/302 Esas- 2010/350 Karar sayılı" ibaresinin eklenmesi suretiyle hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 25.05.2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.