MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
SUÇ : Beden veya ruh sağlığını bozacak şekilde çocuğun basit cinsel istismarı, çocuğun nitelikli cinsel istismarı
HÜKÜM : 2008 suç tarihli çocuğun nitelikli cinsel istismarından beraatine, 2013 tarihli beden veya ruh sağlığını bozacak şekilde çocuğun basit cinsel istismarı suçundan mahkûmiyetine

Mahalli mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Sanık hakkında 2008 yılında işlendiği iddia edilen çocuğun nitelikli cinsel istismar suçundan verilen hükmün temyiz incelemesinde:
Delilleri takdir ve gerekçesi gösterilmek suretiyle verilen beraat hükmü usul ve kanuna uygun olduğundan katılan vekilinin yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddiyle hükmün ONANMASINA,
Sanık hakkında 2013 yılında beden veya ruh sağlığını bozacak şekilde çocuğun basit cinsel istismarı suçundan verilen hükmün temyiz incelemesine gelince;
Mağdurun mahkemede alınan beyanında bilirkişi olarak görev yapan uzman sosyoloğun mağdurun beyanlarına itibar edilebileceğini beyan etmiş olması, 25.11.2013 tarihli mağdureye ilişkin çocuk psikiyatristi değerlendirmesinde raporda İQ sunun 70, klinik anlamda hafif düzeyda zeka geriliği, bilincinin açık koopere, yer-zaman ve kişi oryantasyonunun tam olup yeterli düzeyde iletişim kurabildiği ve kendisini ifade edebildiğinin belirtilmesi, dosyadaki mevcut delil durumuna göre de, mağdure hakkında yeniden rapor aldırılmasının dosyaya bir yenilik getirmeyeceğinin anlaşılması karşısında mağdurenin beyanlarına itibar edilip edilmeyeceği yönünde yeniden rapor alınması yönündeki bozma isteyen tebliğnamedeki görüşe iştirak edilmemiştir.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin soruşturma ve kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya içeriğine göre yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine,
Ancak;
Hükümden sonra 28.06.2014 tarihinde yürürlüğe giren 6545 sayılı Kanunun 58, 59, 60 ve 61. maddeleri ile 5237 sayılı Kanunun 102, 103, 104 ve 105. maddelerinde yer alan cinsel dokunulmazlığa karşı işlenen suçların yeniden düzenlenmesi karşısında; 5237 sayılı TCK.nın 7/2. madde-fıkrasındaki "Suçun işlendiği zaman yürürlükte bulunan kanun ile sonradan yürürlüğe giren kanunların hükümleri farklı ise, failin lehine olan kanun uygulanır ve infaz olunur" hükmü gözetilerek, lehe olan hükmün, önceki ve sonraki kanunların bütün hükümleri olaya uygulanarak ortaya çıkan sonuçların birbirleriyle karşılaştırılması suretiyle belirlenmesi ve her iki kanunla ilgili uygulamanın denetime imkân verecek şekilde kararda gösterilmesi suretiyle yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Kanuna aykırı, sanık müdafii ve katılan vekilinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden hükmün 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gözetilerek 1412 sayılı CMUK.nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 23.12.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.