Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2021/6234 Esas 2022/11950 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Mahkeme, bir kişinin defter, kayıt ve belgeleri gizlediği suçtan kaynaklı mahkumiyet kararını verdi. Ancak sanığın yokluğunda verilen hüküm, doğru bir tebliğ yapılmadığından geçerli sayılamayacak. Temyiz süresi ise doğru bir tebliğ yapılmadığı için başlamamıştır. Müşteki vekilinin katılma talebi kabul edildikten sonra kaldırılmıştır, ancak yine de kanuna göre suçun şikayetçi adına vekilinin yasa yoluna başvurabileceği belirtilir. Bu nedenle hüküm yeniden değerlendirilmeli ve kanunların gözetilmesi gerekmektedir. Kararda bahsedilen kanun maddeleri 213 sayılı Kanun’un 359. maddesi, 5237 sayılı TCK'nin 7/2. ve 7394 sayılı Kanun’un 4 ve 5. maddeleridir. Bu kanunların uygulanması gerektiği ve kararın bozulması gerektiği belirtilmiştir.

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Defter, kayıt ve belgeleri gizleme
HÜKÜM : Mahkumiyet

Sanığın yokluğunda verilen hükmün, sorgusunda beyan ettiği ve aynı zamanda MERNİS adresi olan adresine Tebligat Kanunu'nun 21/1. maddesine göre tebliği gerekirken, doğrudan Tebligat Kanunu'nun 21/2. maddesi gereğince tebliği usulsüz olup temyiz süresini başlatmayacağından, sanığın 18.05.2016 tarihli temyiz dilekçesinin öğrenme üzerine süresinde olduğu ve müşteki vekilinin katılma talebinin 07.05.2013 tarihli duruşmada kabulüne karar verildikten sonra 04.04.2016 tarihinde herhangi bir zararının bulunmadığı gerekçesi ile katılma kararı kaldırılmış ise de; sanığa yüklenen suçtan doğrudan zarar görüp kamu davasına katılma hakkı bulunan şikayetçi adına vekilinin 5271 sayılı CMK'nin 260/1. maddesi gereğince yasa yoluna başvurma hakkı bulunduğu kabul edilip aynı Kanun'un 237/2. maddesi uyarınca davaya katılan olarak kabulüne karar verilerek yapılan incelemede;
Hükümden sonra 15.04.2022 tarihinde Resmi Gazete’de yayımlanarak yürürlüğe giren, 7394 sayılı Kanun’un 4 ve 5. maddeleriyle değişik 213 sayılı Kanun’un 359. maddesinin 3, 4, 5 ve 6. fıkra hükümleri uyarınca 5237 sayılı TCK'nin 7/2. maddesi de gözetilerek öncelikle lehe Kanun’un tespit edilip uygulama yapılması ve her iki Kanunla ilgili uygulamanın gerekçeleriyle birlikte denetime olanak verecek şekilde ayrıntılı olarak kararda gösterilmesi suretiyle sanığın hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanık ve katılan vekilinin temyiz nedenleri bu itibarla yerinde görüldüğünden, diğer yönleri incelenmeyen hükmün bu sebepten dolayı 5320 sayılı Kanun'un 8/1. maddesi uyarınca uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK'nin 321. maddesi gereğince BOZULMASINA, 08.06.2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.