Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2021/9272 Esas 2022/11904 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Sanığın yokluğunda verilen hüküm, sanığın bilgisi olmaksızın ve usulsüz şekilde son adresine tebligat yapıldığı için bu durum bir hata olarak kabul edilerek, sanığın hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesi gerektiği belirtilmiştir. Bu sebeple, 7394 sayılı Kanun'un 4 ve 5. maddeleriyle değişik 213 sayılı Kanun’un 359. maddesinin 3, 4, 5 ve 6. fıkra hükümleri uyarınca 5237 sayılı TCK’nin 7/2. maddesi de dikkate alınarak, öncelikle lehe Kanun'un tespit edilip uygulama yapılması ve her iki Kanunla ilgili uygulamanın detaylı olarak kararda gösterilerek denetime imkan vermesi gerektiği ifade edilmiştir. Kanunların detaylı şekilde açıklanması için mahkeme kararının tamamına bakılması önerilmektedir.

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Vergi Usul Kanununa Muhalefet
HÜKÜMLER : Mahkumiyet

Sanığın yokluğunda verilen hükmün, daha önce tebligat yapılmadığı halde sanığın bildirdiği son adresine Tebligat Kanunu 35. madde uyarınca usulsüz bir şekilde tebliğ edildiği anlaşılmakla, sanığın 27.06.2016 tarihli temyiz dilekçesinin öğrenme üzerine süresinde olduğu kabul edilerek yapılan incelemede;
Hükümden sonra 15.04.2022 tarihinde Resmi Gazete’de yayımlanarak yürürlüğe giren, 7394 sayılı Kanun’un 4 ve 5. maddeleriyle değişik 213 sayılı Kanun’un 359. maddesinin 3, 4, 5 ve 6. fıkra hükümleri uyarınca 5237 sayılı TCK’nin 7/2. maddesi de gözetilerek öncelikle lehe Kanun'un tespit edilip uygulama yapılması ve her iki Kanunla ilgili uygulamanın gerekçeleriyle birlikte denetime olanak verecek şekilde ayrıntılı olarak kararda gösterilmesi suretiyle sanığın hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz nedenleri bu itibarla yerinde görüldüğünden, diğer yönleri incelenmeyen hükümlerin bu sebepten dolayı 5320 sayılı Kanun'un 8/1. maddesi uyarınca uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK'nin 321. maddesi gereğince BOZULMASINA, 08.06.2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.