Yargıtay 1. Ceza Dairesi 2022/3610 Esas 2022/4101 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
SUÇ : Kasten yaralama
HÜKÜMLER :1)İstanbul 47. Asliye Ceza Mahkemesinin 29/05/2014 tarih ve 2013/304 Esas, 2014/271 Karar sayılı ilamları ile; sanığın,
a)Katılan ...’yı kasten yaralama suçundan 5237 TCK'nin 86/1, 86/3-e, 62, 53. maddeleri uyarınca 2 yıl 6 ay hapis ve
b) Katılan ...’i kasten yaralama suçundan 5237 TCK'nin 86/1, 3-e, 87/3, 62, 53. maddeleri uyarınca 2 yıl 11 ay hapis cezalarıyla cezalandırılmasına, hak yoksunluğuna dair kararları,
2)Bu kararların sanık müdafii tarafından temyiz edilmesi üzerine, Yargıtay (Kapatılan) 3. Ceza Dairesinin 20/11/2017 tarih ve 2017/1074 Esas, 2017/14906 Karar sayılı ilamı ile; Hükümlerin Bozulmasına dair ilamı,
3)Bozma ilamına uyan İstanbul 47. Asliye Ceza Mahkemesinin 07/02/2020 tarih ve 2017/714 Esas, 2020/60 Karar sayılı kararı ile; Mahkemenin görevsizliğine dair kararı,
4)İstanbul 19. Ağır Ceza Mahkemesinin 26/11/2020 tarih ve 2020/113 Esas, 2020/494 Karar sayılı ilamı ile; sanığın kasten yaralama
suçundan 5237 TCK'nin 86/1, 3-e, 87/1, 87/1-d, 29, 62, 53. maddeleri uyarınca 3 yıl 1 ay 15 gün hapis cezasıyla cezalandırılmasına, kazanılmış hak nedeniyle 1412 sayılı CMUK’un 326/son maddesi gereğince 2 yıl 11 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına, hak yoksunluğuna dair kararı.
TEMYİZ EDENLER : Sanık müdafii, katılan ... vekili

TÜRK MİLLETİ ADINA

Mahalli mahkemece bozma üzerine verilen hüküm temyiz edilmekle evrak okunarak;
Gereği görüşülüp düşünüldü;
Sanık müdafii ve katılan vekilinin yerinde görülmeyen diğer temyiz sebeplerinin reddine, ancak;
Sanık ve katılan ...'nın bitişik nizam apartmanların aynı katlarındaki yan yana olan dairelerinde ikamet ettikleri, katılan ... ve misafiri olan katılan ...'in gece geç vakitte yüksek sesle müzik dinledikleri, sanığın katılanları bu konuda uyarmasının ardından müziği kapattıkları halde balkondan balkona karşılıklı küfürleştikleri, bundan sonra tarafların aşağı indikleri ve sanığın her iki katılanı yaraladığı olayda;
İstanbul 47. Asliye Ceza Mahkemesinin 29.05.2014 tarih ve 2013/304 Esas, 2014/271 Karar sayılı ilamları ile; sanığın katılan ...’yı kasten yaralama suçundan 5237 TCK'nin 86/1, 86/3-e, 62, 53. maddeleri uyarınca 2 yıl 6 ay hapis ve katılan ...’i kasten yaralama suçundan 5237 TCK'nin 86/1, 3-e, 87/3, 62, 53. maddeleri uyarınca 2 yıl 11 ay hapis cezalarıyla cezalandırılmasına karar verilmesinin ardından bu kararların sanık müdafii tarafından temyiz edilmesi üzerine, Yargıtay (Kapatılan) 3. Ceza Dairesinin 20.11.2017 tarih ve 2017/1074 Esas, 2017/14906 Karar sayılı ilamı ile her iki hükmün bozulduğu, bozma üzerine İstanbul 47. Asliye Ceza Mahkemesinin 07.02.2020 tarih ve 2017/714 Esas, 2020/60 Karar sayılı görevsizlik kararı ile; sanığın katılan ...’ya yönelik eyleminin kasten öldürmeye teşebbüs suçunu oluşturma ihtimali bulunduğundan bahisle görevsizlik kararı ile dosyanın Ağır Ceza Mahkemesine gönderildiği, İstanbul 19. Ağır Ceza Mahkemesince yapılan yargılama neticesinde inceleme konusu karar verildiği anlaşılmakla;
1)Bozma ilamı öncesinde sanığın katılanlar ... ve ...’e yönelik kasten yaralama eylemleri nedeniyle iki ayrı mahkumiyet hükmü kurulmasına rağmen bozma sonrasında hangi katılana yönelik olduğu da belirtilmeden tek hüküm kurulması suretiyle hükmün karıştırılması,
2)Kabule göre de;
Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 25.04.2017 gün, 2015/1167 Esas ve 2017/247 sayılı Kararında belirtildiği üzere, sanığa ek savunma hakkı tanınmadan, iddianamede gösterilmeyen 5237 sayılı TCK'nin 87/1-d maddesinin uygulanması suretiyle Avrupa İnsan Hakları Mahkemesinin (Pelissier ve Sassi/Fransa, No: 25444/94, P. 67, Sadak ve diğerleri/Türkiye No: 29900/96, 29901/96, 29902/96, 29903/96, 17.07.2001) kararlarında belirtildiği üzere, Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesinin “Adil yargılanma hakkı” başlıklı 6. maddesine, Türkiye Cumhuriyeti Anayasası’nın “Hak arama hürriyeti” başlıklı 36. maddesine ve CMK’nin 226. maddesine muhalefet edilerek sanığın savunma hakkının kısıtlanması,
Bozmayı gerektirmiş, sanık müdafiinin ve katılan vekilinin temyiz sebepleri bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu nedenlerle 6723 sayılı Kanun'un 33. maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun'un 8/1. maddesi ile yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi uyarınca tebliğnamedeki düşünceye uygun olarak BOZULMASINA, ceza miktarı yönünden 1412 sayılı CMUK'un 326/son maddesi gereğince sanığın kazanılmış hakkının dikkate alınmasına, 30.05.2022 gününde oy birliğiyle karar verildi.