Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2020/2918 Esas 2022/12153 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Sanık, sahte fatura düzenlemek suçundan mahkum edilmiştir. Ancak, sanığın yokluğunda verilen kararın tebligatının usulsüz olduğu anlaşılmıştır. İlgili kanun maddelerine göre, tebligatın bilinen en son elverişli adresine yapılmış olması gerekmektedir. Bu nedenle, sanığın hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesi gerekmektedir. 7394 sayılı Kanun’un 4 ve 5. maddeleriyle değişik 213 sayılı Kanun’un 359. maddesinin 3, 4, 5 ve 6. fıkraları ile 5237 sayılı TCK'nin 7/2. maddesi de gözetilerek, lehe kanunun tespit edilip uygulama yapılması ve her iki kanunla ilgili uygulamanın gerekçeleriyle birlikte denetime olanak verecek şekilde ayrıntılı olarak kararda gösterilmesi gerekmektedir. Kararın sair yönleri incelenmeyip, BOZULMASINA karar verilmiştir.
Kanun maddeleri:
- 7201 sayılı Tebligat Kanunu’nun 10. maddesi
- 6099 sayılı Kanun'unla yapılan değişiklik sonucunda aynı maddeye eklenen \"Bilinen en son adresin tebligata elverişli olmadığının anlaşılması veya tebligat yapılamaması halinde, muhatabın adres kayıt sisteminde bulunan yerleşim yeri adresi, bilinen en son adresi olarak kabul edilir ve tebligat buraya yapılır\" hükmü
- 7394 sayılı Kanun’un 4 ve 5. maddeleriyle değişik 213 sayılı Kanun’un 359. maddesinin 3, 4, 5 ve 6. fıkraları
- 5237 sayılı TCK'nin 7/2. maddesi

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Sahte fatura düzenleme
HÜKÜM : Mahkumiyet

7201 sayılı Tebligat Kanunu’nun 10. maddesindeki "Tebligat, tebliğ yapılacak şahsa bilinen en son adresinde yapılır" hükmü ile 6099 sayılı Kanun'la yapılan değişiklik sonucunda aynı maddeye eklenen "Bilinen en son adresin tebligata elverişli olmadığının anlaşılması veya tebligat yapılamaması halinde, muhatabın adres kayıt sisteminde bulunan yerleşim yeri adresi, bilinen en son adresi olarak kabul edilir ve tebligat buraya yapılır" hükmüne aykırı olarak, yokluğunda verilen kararın sanığın sorgusunda bildirdiği dosyada bilinen en son adresine 7201 sayılı Tebligat Kanunu'nun 21/1. maddesine göre tebliğ edilmesi gerekirken, farklı bir adresine Tebligat Kanunu'nun 21/2. maddesi gereğince yapılan tebligatın usulsüz olduğu anlaşılmakla, sanığın öğrenme üzerine verdiği temyiz dilekçesi süresinde kabul edilerek yapılan incelemede;
Hükümlerden sonra 15.04.2022 tarihinde Resmi Gazete’de yayımlanarak yürürlüğe giren, 7394 sayılı Kanun’un 4 ve 5. maddeleriyle değişik 213 sayılı Kanun’un 359. maddesinin 3, 4, 5 ve 6. fıkra hükümleri uyarınca 5237 sayılı TCK'nin 7/2. maddesi de gözetilerek öncelikle lehe Kanun’un tespit edilip uygulama yapılması ve her iki Kanunla ilgili uygulamanın gerekçeleriyle birlikte denetime olanak verecek şekilde ayrıntılı olarak kararda gösterilmesi suretiyle sanığın hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz nedenleri bu itibarla yerinde görüldüğünden, sair yönleri incelenmeyen hükümlerin 5320 sayılı Kanun'un 8/1. maddesi uyarınca uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK'nin 321. maddesi gereğince BOZULMASINA, 09.06.2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.