Yargıtay 1. Ceza Dairesi 2022/1555 Esas 2022/4231 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Ceza Dairesi
SUÇ : Kasten öldürmeye teşebbüs
HÜKÜMLER :-1) ... 9. Ağır Ceza Mahkemesinin 14/03/2018 tarih ve 2016/111 Esas – 2018/46 Karar sayılı;
Sanık ...’ın kasten öldürmeye teşebbüs suçundan; 5237 sayılı TCK’nin 81/1, 35, 29/1, 62 ve 53. maddeleri uyarınca 6 yıl 8 ay hapis cezasıilemahkumiyetinedairkararı,
2)İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 1. Ceza Dairesinin 18/02/2019 tarih ve 2018/2084 Esas - 2019/242 Karar sayılı;
“İstinaf başvurusunun esastan reddine” dair kararı.

TÜRK MİLLETİ ADINA

İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 1. Ceza Dairesinin 18/02/2019 tarih ve 2018/2084 Esas - 2019/242 Karar sayılı kararının sanık ... müdafii tarafından 5271 sayılı CMK'nin 291. maddesinde belirtilen süre içinde temyiz edildiği anlaşılmıştır.
Dosya incelendi.
Gereği görüşülüp düşünüldü:
Sanık hakkında hükmedilen hapis cezasının 5 yılın üzerinde olması nedeniyle, bölge adliye mahkemesi kararının CMK’nin 286/2-a maddesi gereğince temyize tabi olduğu belirlenerek yapılan temyiz incelemesinde; İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 1. Ceza Dairesinin dosya üzerinden verdiği 18/02/2019 tarih ve 2018/2084 Esas - 2019/242 Karar sayılı “İstinaf başvurusunun esastan reddine” dair kararında bozma nedenleri dışında bir isabetsizlik görülmemiş olduğundan, sanık müdafiinin; kararın hukuka ve vicdana aykırı olduğuna, meşru müdafaa hükümleri göz ardı edilerek eksik ve hatalı hüküm kurulduğuna, sanığın öldürmeye yönelik bir kast taşımadığına, soruşturma ve kovuşturmanın eksik ve hatalı olduğuna, hükmün gerekçesizliğine yönelen ve yerinde görülmeyen temyiz sebeplerinin reddiyle;
Ancak;
1) Kolluk tutanaklarına ve adli rapor içeriklerine göre suç tarihinin 17/03/2015 olmasına rağmen, gerekçeli karar başlığında 17/02/2015 olarak gösterilmesi suretiyle 5271 sayılı CMK'nin 232/2-c maddesine aykırı davranılması,
2) Oluşa ve dosya kapsamına göre, olay tarihinde sabah saatlerinde araba park etme meselesinden taraflar arasında çıkan tartışma sonrasında aynı gün 16.00 sıralarında katılan ... ile temyiz dışı katılan sanık ...’ın çalıştıkları dairenin penceresinden sanık ... ile göz göze gelmeleri üzerine birbirlerine karşılıklı laf attıkları, ... ve ...’in çalıştıkları binadan aşağıya inip sanık ...’e küfür ettikleri, tartışma ve hakaretin karşılıklı kavgaya dönüştüğü, sanık ...’in 6136 sayılı Kanun kapsamında kalan kılıç ile katılan ...’in kafasına vurmak suretiyle ...’i hayati tehlike geçirecek ve orta(3) derecede kemik kırığına neden olacak nitelikte yaraladığı, bu kavga sırasında sanık ...’in de basit tıbbi müdahale ile giderilebilir şekilde yaralandığı, ...’in yaralandığını gören sanık ...’in, ... ile birlikte araba ile ...’i hastaneye götürdüğü ve arabada iken yarasına basınç uygulamak suretiyle tedavi girişiminde bulunduğunun anlaşıldığı olayda; gönüllü vazgeçmeye ilişkin 5237 sayılı TCK'nin 36. maddesi gözetilerek, sanığın tamamlanmış olan hayati tehlike geçirir nitelikte kasten yaralama suçundan cezalandırılması gerekirken, suç vasfında yanılgıya düşülerek yazılı şekilde kasten öldürmeye teşebbüs suçundan mahkumiyetine karar verilmesi,
Bozmayı gerektirdiğinden, sanık ... müdafiinin temyiz sebeplerinin bu itibarla kabulü ile İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 1. Ceza Dairesinin 18/02/2019 tarih ve 2018/2084 Esas - 2019/242 Karar sayılı; “İstinaf başvurusunun esastan reddine dair" hükmünün CMK'nin 302/2. maddesi gereğince tebliğnamedeki düşünceye aykırı BOZULMASINA,
Dosyanın, 28.02.2019 tarihinde Resmi Gazete'de yayımlanarak yürürlüğe giren 7165 sayılı Kanun'un 8. maddesi ile değişik 5271 sayılı CMK'nin 304/1. maddesi gereğince "... 9. Ağır Ceza Mahkemesine, Yargıtay ilamının bir örneğinin ise İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 1. Ceza Dairesine gönderilmek üzere" Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE, 31/05/2022 gününde oy birliği ile karar verildi.