Yargıtay 1. Ceza Dairesi 2022/3505 Esas 2022/4275 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ :Kasten yaralama
HÜKÜMLER :1)... 5. Asliye Ceza Mahkemesinin 25/05/2015 tarih ve 2015/21 Esas, 2015/442 Karar sayılı kararı ile; sanık hakkında, TCK'nin 86/1, 86/3-e, 87/1-c-son, 29, 62, 53. maddeleri uyarınca 2 yıl 13 ay 15 gün hapis cezası ile mahkumiyetine karar verildiği,
Hükmün sanık ve müdafii tarafından temyizi üzerine,
2)Yargıtay 3. Ceza Dairesinin 27.02.2018 tarih ve 2017/16797 Esas, 2018/3247 Karar sayılı kararı ile bozulduğu,
3)... 5. Asliye Ceza Mahkemesinin 18/06/2019 tarih ve 2018/203 Esas, 2019/250 Karar sayılı kararı ile; sanık hakkında, TCK'nin 86/1, 86/3-e, 87/1-c-son, 29, 62, 53. maddeleri uyarınca 3 yıl 1 ay 15 gün hapis cezası ile mahkumiyetine karar verildiği,
Hükmün sanık tarafından temyizi üzerine;
4)Yargıtay 3. Ceza Dairesinin 12.03.2020 tarih ve 2020/803 Esas, 2020/4994 Karar sayılı kararı ile bozulduğu,
5)... 5. Asliye Ceza Mahkemesinin 16/02/2021 tarih ve 2020/208 Esas, 2021/132 Karar sayılı; sanık hakkında, TCK'nin 86/2, 86/3-e, 62, 53. maddeleri uyarınca 7 ay 15 gün hapis cezası ile mahkumiyetine dair kararı.

TÜRK MİLLETİ ADINA

Mahalli mahkemece bozma üzerine verilen hüküm temyiz edilmekle evrak okunarak;
Dosya incelendi;
Gereği görüşülüp düşünüldü:
Toplanan deliller karar yerinde incelenip, sanık hakkında mağdura yönelik kasten yaralama suçunun sübutu kabul, oluşa ve soruşturma sonuçlarına uygun şekilde suçun niteliği tayin edilmiş, sanığın savunmaları inandırıcı gerekçelerle değerlendirilip reddedilmiş, bozma üzerine verilen hükümde düzeltilen neden dışında bir isabetsizlik görülmediğinden, sanığın; mahkumiyete yeterli delil bulunmadığından beraatine karar verilmesi gerektiğine, meşru savunmada bulunduğuna yönelen ve yerinde görülmeyen sair temyiz sebeplerinin reddine,
Ancak;
Kısa süreli hapis cezası ertelenen sanık hakkında, 5237 sayılı TCK’nin 53/4. maddesi gereğince, TCK'nin 53/1. maddesindeki hak yoksunluklarına karar verilemeyeceğinin gözetilmemesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz sebepleri bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu nedenle 6723 sayılı Kanun'un 33. maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun'un 8/1. maddesi ile yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak bu husus yeniden yargılamayı gerektirmediğinden CMUK’un 322. maddesi gereğince, 5237 sayılı TCK'nin 53. maddesinin uygulanmasına ilişkin kısmın hüküm metninden çıkarılması suretiyle hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 01.06.2022 gününde oy birliğiyle karar verildi.