Yargıtay 1. Ceza Dairesi 2022/3425 Esas 2022/4257 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Kasten nitelikli yaralama
HÜKÜM : TCK'nin 86/1, 87/3, 29, 62, 50/1-a, 52/2-4. maddeleri uyarınca 4.660 TL adli para cezasına mahkumiyet

TÜRK MİLLETİ ADINA

Mahalli mahkemece bozma üzerine verilen hüküm temyiz edilmekle evrak okunarak;
Gereği görüşülüp düşünüldü:
Hafif (1.) derecede kemik kırığı için, 5237 sayılı TCK'nin 87/3. maddesi gereğince uygulanan (1/6) artırım oranının, kemik kırığının niteliği ve hayat fonksiyonlarına etkisine göre, Dairemizin süreklilik arz eden uygulamaları ve TCK'nin 3. maddesinde yer alan orantılılık ilkesine uygun olduğu anlaşılmakla, tebliğnamedeki (1) numaralı bozma görüşüne iştirak edilmemiştir.
Sanık ve müştekinin olayın çıkış sebebini ve gelişimini farklı şekilde anlattıkları, ilk haksız hareketin kimden kaynaklandığının şüpheye yer bırakmayacak şekilde belirlenemediği anlaşılmakla, şüpheli kalan bu halin sanık lehine değerlendirilerek, Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 22.10.2002 tarih ve 2002/4-238 Esas - 367 sayılı Kararı uyarınca ve bu kararla uyumlu Ceza Dairelerinin yerleşmiş ve süreklilik gösteren kararlarında kabul edildiği üzere, 5237 sayılı TCK'nin 29. maddesi gereğince asgari seviyede haksız tahrik hükümlerinin uygulanmasını gerektirdiği gözetilmeden, (1/3) oranında indirim yapılması suretiyle eksik ceza tayini, aleyhe temyiz olmadığından bozma nedeni yapılmamıştır.
Toplanan deliller karar yerinde incelenip, sanığın üzerine atılı suçun sübutu kabul, oluşa ve soruşturma sonuçlarına uygun şekilde suç niteliğini tayin, cezayı azaltıcı sebeplerin niteliği takdir kılınmış, sanığın savunması inandırıcı gerekçelerle değerlendirilip reddedilmiş, bozma üzerine kurulan hükümde eleştirilen ve düzeltilen hususlar dışında bir isabetsizlik görülmemiş olduğundan, sanığın; mahkumiyete yeter delil bulunmadığına, hükmün açıklanmasının geri bırakılması hükümlerinin uygulanması gerektiğine vesaireye yönelen ve yerinde görülmeyen diğer temyiz sebeplerinin reddine, ancak;
Dairemizin 22.05.2019 tarih, 2019/2091 Esas - 2019/11203 Karar sayılı bozma ilamından önce sanığın neticeten "3.740 TL" adli para cezası ile cezalandırılmasına karar verildiği; söz konusu kararın sadece o yer Cumhuriyet savcısı tarafından sanık lehine temyiz edilmesi ve aleyhe temyiz bulunmaması nedeniyle 1412 sayılı CMUK'un 326/son maddesi gereğince sanığın kazanılmış hakkının dikkate alınması gerektiği belirtildiği halde; bozma ilamından sonra kurulan hükümde, neticeten "4.660 TL" adli para cezası ile cezalandırılmasına karar verilmesi suretiyle sanığın kazanılmış hakkının ihlal edilmesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz sebepleri bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu nedenle 6723 sayılı Kanun'un 33. maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun'un 8/1. maddesi ile yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak bu husus yeniden yargılamayı gerektirmediğinden 1412 sayılı CMUK'un 322. maddesi gereğince, hükmün TCK'nin 50/1-a ve 52/2. maddelerinin uygulanmasına ilişkin fıkrasından sonra gelmek üzere "Ancak ilk hüküm yalnızca o yer Cumhuriyet savcısı tarafından sanık lehine temyiz edilmiş olup, aleyhe temyiz bulunmadığından ve bu durum ceza miktarı açısından CMUK'un 326/son maddesi uyarınca sanık lehine kazanılmış hak oluşturduğundan, sanığın neticeten 3.740 TL adli para cezası ile cezalandırılmasına," şeklinde fıkranın eklenmesi suretiyle hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 01.06.2022 gününde oy birliğiyle karar verildi.