Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2018/157 Esas 2022/12705 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Mahkeme, defter, kayıt ve belgeleri gizleme suçundan sanığın beraat etmesine karar verdi. Ancak, defter ve belgelerin ait olduğu yılı takip eden takvim yılından başlamak üzere 5 yıl süre ile saklama ve istendiğinde ibraz etme mecburiyeti olduğuna dikkat çeken Mahkeme, söz konusu defter ve belgelerin sanığa usule uygun şekilde istenilmesine rağmen ibraz edilmediğini tespit etti. Bu nedenle, suçun sübutunun kabul edilmesi halinde 7394 sayılı Kanun'un 4 ve 5. maddeleriyle değişik 213 sayılı Kanun'un 359 maddesinin 3,4,5 ve 6, fıkra hükümleri uyarınca 5237 sayılı TCK'nin 7/2. maddesi de gözetilerek öncelikle lehe Kanun'un tespit edilip uygulama yapılması gerektiği belirtilmiştir. Kararda, sanığın hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunduğu vurgulanmıştır.

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Defter, kayıt ve belgeleri gizleme
HÜKÜM : Beraat

Defter, kayıt ve belgeleri gizleme suçunun, varlığı noter tasdik kayıtları veya sair suretlerle sabit ve saklama mecburiyeti bulunan defter ve belgelerin vergi incelemesine yetkili kimselere ibraz edilmemesi ile oluştuğu, defter ve belgeleri saklama sorumluluğunun sanığa ait olduğu, 213 sayılı VUK’nin 253. maddesi uyarınca defter ve belgelerin ait olduğu yılı takip eden takvim yılından başlamak üzere 5 yıl süre ile saklama ve istendiğinde ibraz edilme zorunluluğu bulunduğu nazara alındığında; somut olayda da 2008 takvim yılına ait defter ve belgelerin 01.08.2013 tarihinde sanığa usule uygun şekilde tebliğ edilmek suretiyle istenildiği halde ibraz edilmediğinin anlaşılması karşısında, sanığın tüm unsurları itibarıyla oluşan "defter, kayıt ve belgeleri gizleme" suçundan cezalandırılması gerektiği gözetilerek, suçun sübutunun kabulü halinde; hükümden sonra 15.04.2022 tarihinde Resmi Gazete'de yayımlanarak yürürlüğe giren, 7394 sayılı Kanun'un 4 ve 5. maddeleriyle değişik 213 sayılı Kanun'un 359 maddesinin 3,4,5 ve 6, fıkra hükümleri uyarınca 5237 sayılı TCK'nin 7/2. maddesi de gözetilerek öncelikle lehe Kanun'un tespit edilip uygulama yapılması ve her iki Kanunla ilgili uygulamanın gerekçeleriyle birlikte denetime olanak verecek şekilde ayrıntılı olarak kararda gösterilmesi suretiyle sanığın hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Yasaya aykırı, katılan vekilinin temyiz nedenleri bu itibarla yerinde görüldüğünden, 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK'nin 321. maddesi uyarınca hükmün BOZULMASINA, 16.06.2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.