Yargıtay 1. Ceza Dairesi 2022/5659 Esas 2022/4398 Karar Sayılı İlamı

(KANUN YARARINA BOZMA İSTEMİ)


Kasten adam öldürme suçundan İstanbul 4. Ağır Ceza Mahkemesinin 22/02/2011 tarihli ve 2010/115 Esas, 2011/57 sayılı kararı ile 10 yıl hapis cezasına hükümlü ...’in, iş bu cezasının infazı sırasında, adı geçen hükümlünün koşullu salıverilme tarihine kadar kalan süresinin denetimli serbestlik tedbiri uygulanmak suretiyle infazına ilişkin Bandırma İnfaz Hakimliğinin 02/09/2015 tarihli ve 2015/1295 Esas, 2015/1270 sayılı kararını takiben, hükümlünün denetimli serbestlik yükümlülüklerine uygun davrandığından bahisle 02/09/2016 tarihinden geçerli olmak üzere şartla tahliyesine dair İstanbul 4. Ağır Ceza Mahkemesinin 22/11/2016 tarihli ve 2016/847 değişik iş sayılı kararını müteakip, İstanbul Cumhuriyet Başsavcılığının 07/02/2021 tarihli ve 2012/1-2737 ilam sayılı yazısı ile hükümlünün denetim süresi içerisinde 13/04/2017 tarihinde işlemiş olduğu kullanmak için uyuşturucu bulundurmak suçundan 1 yıl 8 ay hapis cezasına mahkûm edilmesi sebebiyle şartla tahliyenin geri alınması ile sonraki suçun işlendiği 02/05/2018 tarihi ile bihakkın tahliye tarihi olan 04/01/2020 tarihleri arasındaki sürenin aynen çektirilmesine karar verilmesine yönelik talebinin reddine ilişkin İstanbul İnfaz Hakimliğinin 23/02/2021 tarihli ve 2021/2443 Esas, 2021/3253 sayılı kararına karşı yapılan itirazın reddine dair mercii İstanbul 2. Ağır Ceza Mahkemesinin 05/03/2021 tarihli ve 2021/182 değişik iş sayılı kararı ile ilgili olarak;
Her ne kadar İstanbul İnfaz Hakimliğinin 23/02/2021 tarihli karar ile "...Hükümlünün koşullu salıverilme için 6 yıl 8 ay süreyi yatması gerekip 05/05/2012 tarihine kadar yattığı sürelerin 1 günün 2 gün olarak sayılması gerektiği, bu duruma göre hükümlünün koşullu salıverilme tarihinin 05/05/2014 olduğu, hükümlünün 04/01/2010-05/05/2014 tarihleri arasında cezaevinde kaldığı sürenin 1/2'sinin 5275 sayılı Kanun'un değişiklikten önceki 107/6 maddesine göre denetim süresi olacağı ve koşullu salıverilme tarihinden itibaren başlayacak 1/2'lik sürenin bitiminin hükümlünün yeniden suç işlediği 02/05/2018 tarihinden önce olduğu, buna göre hükümlünün cezasını infaz etmiş sayılacağı..." gerekçesiyle şartla tahliyenin geri alınmasına ve cezasının aynen infazına yönelik infaz savcılığı talebinin reddine karar verilmiş ise de;
5275 sayılı Kanun'un 107/12. maddesinde, "Koşullu salıverilen hükümlünün, denetim süresinde hapis cezasını gerektiren kasıtlı bir suç işlemesi veya kendisine yüklenen yükümlülüklere, infaz hâkiminin uyarısına rağmen, uymamakta ısrar etmesi hâlinde koşullu salıverilme kararı geri alınır." şeklinde,
Anılan Kanun'un 107/5. maddesinde, "Koşullu salıverilme süresinin hesaplanmasında, hükümlünün onbeş yaşını dolduruncaya kadar infaz kurumunda geçirdiği bir gün, iki gün olarak dikkate alınır." şeklinde,
15/04/2020 tarihli Resmi Gazete'de yayımlanarak yürürlüğe giren 7242 sayılı Kanun'un 52. maddesi ile değişik 5275 sayılı Kanun'un geçici 6/4. maddesinde, "30/3/2020 tarihine kadar işlenen suçlar bakımından, tabi olduğu infaz rejimine göre belirlenen koşullu salıverilme süresinin hesaplanmasında, hükümlünün onbeş yaşını dolduruncaya kadar ceza infaz kurumunda geçirdiği bir gün, üç gün; onsekiz yaşını dolduruncaya kadar ceza infaz kurumunda geçirdiği bir gün, iki gün olarak dikkate alınır." şeklinde,
5275 sayılı Ceza ve Güvenlik Tedbirlerinin İnfazı Hakkında Kanun'un, 15/04/2020 tarihinde yürürlüğe giren 7242 sayılı Kanun'un 48. maddesiyle değişik 107/13. maddesinde "Koşullu salıverilme kararının geri alınması hâlinde hükümlünün; a) Sonraki suçu işlediği tarihten itibaren başlamak ve hak ederek tahliye tarihini geçmemek koşuluyla sonraki işlediği her bir suç için verilen hapis cezasının iki katı sürenin, b) (Değişik: 25/5/2005-5351/8 md.) Yükümlülüklerine aykırı davranması hâlinde, bu yükümlülüklere uymama tarihi ile hak ederek salıverilme tarihi arasındaki süreyi geçmemek koşuluyla ihlalin niteliğine göre takdir edilecek bir sürenin, ceza infaz kurumunda aynen çektirilmesine karar verilir." şeklinde yer alan düzenlemeler ile;
Benzer bir olaya ilişkin Yargıtay 1. Ceza Dairesinin 22/04/2021 tarihli ve 2020/678 Esas, 2021/7518 Karar sayılı ilamında "...hükümlünün koşullu salıverilme süresinin ve buna bağlı olarak denetim süresinin hükümlü lehine düzenleme getiren 5275 sayılı Ceza ve Güvenlik Tedbirlerinin İnfazı Hakkında Kanun'un geçici 6. madde hükmü dikkate alınarak yeniden belirlenmesinde zorunluluk bulunduğu, ancak bu belirleme yapılırken daha önceki koşullu salıverilme tarihinin değiştirilmesinin mümkün olmadığı, belirlemenin lehe yapılan değişiklik nedeniyle ceza infaz kurumunda geçirilmesi gereken sürenin tespiti ve bu tespite göre denetim süresinin belirlenmesi ile sınırlı olduğunun kabulü gerektiği, koşullu salıverilen hükümlünün hapis cezası gerektiren ikinci suçu bu belirlenen denetim süresi içinde işlemesi halinde koşullu salıverilmenin geri alınmasına karar verilmesi gerektiği,..." şeklindeki açıklamalar karşısında, sonradan yürürlüğe giren infaza ilişkin lehe düzenleme getiren Kanun'un şartla tahliye edilmiş olan hükümlüyü etkilemeyeceği, sürelerdeki azalmanın hükümlüye kazanılmış bir hak vermeyeceği, ayrıca bihakkın tahliye tarihinin de değişmeyeceği, lehe yapılan değişiklik nedeniyle ceza infaz kurumunda geçirilmesi gereken sürenin tespiti ve bu tespite göre denetim süresinin belirlenmesi ile sınırlı olduğunun kabulü gerektiği nazara alındığında,
Somut olayda, 05/05/1994 doğumlu olan hükümlünün şartla tahliye edilmeden önce infazına konu cezasının suç tarihinin 02/01/2010 olduğu, ceza evine 05/01/2010 tarihinde girdiği ve şartla tahliye tarihinin 5275 sayılı Kanun'un 107/2. maddesi gereğince 02/09/2016, bihakkın tahliye tarihinin 02/01/2020 olduğu, hükümlünün suçu işlediği ve cezaevine girdiği tarihte 15-18 yaş aralığında olduğu, hükümlünün şartla tahliye edilmesinden sonra yürürlüğe giren 7242 sayılı Kanun'un 52. maddesi ile değişik 5275 sayılı Kanun'un geçici 6/4. maddesindeki hükümlünün onsekiz yaşını dolduruncaya kadar ceza infaz kurumunda geçirdiği bir günün, iki gün olarak dikkate alınması hususunun koşullu salıverilme süresinin hesaplanmasını etkilemeyeceği, hükümlünün denetim süresi içerisinde 13/04/2017 tarihinde işlediği kullanmak için uyuşturucu madde bulundurmak suçu nedeniyle İstanbul 12. Asliye Ceza Mahkemesinin 19/09/2019 tarihli ve 2018/754 Esas, 2019/896 sayılı kararıyla 1 yıl 8 ay hapis cezasına mahkum edildiği, bu haliyle şartla tahliyenin geri alınmasına ve 13/04/2017-02/1/2020 tarihleri arasındaki sürenin aynen infazına karar verilmesi gerektiği gözetilmeden, itirazın kabulü yerine yazılı şekilde reddine karar verilmesinde isabet görülmediğinden bahisle 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun 309. maddesi uyarınca anılan kararın bozulması lüzumu Yüksek Adalet Bakanlığı Ceza İşleri Genel Müdürlüğünün 16/03/2022 gün ve 94660652-105-34-7433-2021-Kyb sayılı yazılı istemlerine müsteniden Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının tebliğnamesi ile Dairemize ihbar ve dava evrakı gönderilmekle, incelenerek gereği düşünüldü;

TÜRK MİLLETİ ADINA

Kanun yararına bozma talebine dayanılarak Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığınca düzenlenen tebliğnamedeki bozma isteği incelenen dosya kapsamına göre yerinde görüldüğünden, İstanbul 2. Ağır Ceza Mahkemesinin 05/03/2021 tarihli ve 2021/182 değişik iş sayılı kararının 5271 sayılı CMK'nin 309. maddesi uyarınca KANUN YARARINA BOZULMASINA, diğer işlemlerin yapılabilmesi için dosyanın Mahkemesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE, 03/06/2022 gününde oy birliğiyle karar verildi.