Yargıtay 1. Ceza Dairesi 2022/5900 Esas 2022/4396 Karar Sayılı İlamı

(KANUN YARARINA BOZMA İSTEMİ)


Uyuşturucu madde ticareti yapmak ve kardeşe karşı kasten yaralama suçlarından İstanbul 14. Ağır Ceza Mahkemesinin (CMK 250. maddesi ile görevli) 25/01/2016 tarihli ve 2004/47 Esas sayılı kararı ile 4 yıl 12 ay hapis cezasına hükümlü ...'in, bu cezasının infazı sırasında, 06/05/2018 tarihinden geçerli olmak üzere şartla tahliye edilmesine dair Kocaeli 7. Ağır Ceza Mahkemesinin 04/05/2018 tarihli ve 2018/18 değişik iş sayılı kararını müteakip, hükümlü hakkında ayrı bir infaz dosyası açılarak Gölcük 3. Asliye Ceza Mahkemesinin 11/06/2019 tarihli ve 2019/40 değişik iş sayılı kararı ile içtimalı 3 yıl 4 ay 37 gün hapis cezasının infazı için 02/06/2019 tarihinde ceza infaz kurumuna alınması sonrasında, bu cezanın infazı sırasında hükümlünün 24/07/2019 tarihinde işlemiş olduğu hükümlü veya tutuklunun kaçması suçundan Kandıra 2. Asliye Ceza Mahkemesinin 27/11/2019 tarihli ve 2019/449 Esas, 2019/786 sayılı kararıyla 5 ay hapis cezası ile cezalandırılması sebebiyle, şartla tahliye kararının geri alınmasına ve hükümlünün ikinci suçu işlediği 24/07/2019 tarihinden başlamak üzere ikinci suç sebebiyle verilen 5 ay hapis cezasının 2 katı olan 10 aylık sürenin aynen çektirilmesine ilişkin İstanbul İnfaz Hakimliğinin 15/02/2021 tarihli ve 2021/2582Esas, 2021/2669 sayılı kararını takiben, hükümlünün koşullu salıverilmesinden sonraki lehine düzenlemeler dikkate alınarak koşullu salıverilme ve denetim süresinin belirlenmesi gerektiği buna göre de hükümlünün koşullu salıverilmesi için yatması gereken sürenin 2 yıl 30 gün, koşullu salıverilme tarihinin 17/03/2018, denetim süresinin ise 1 yıl 15 gün olduğu, denetim süresinin 02/04/2019 tarihinde tamamlandığı yeni suç tarihinin ise bu tarihten sonra olduğu gerekçesiyle hükümlü hakkındaki koşullu salıverilme kararının geri alınmasına yer olmadığına ve cezanın bu haliyle infaz edilmiş sayılmasına dair İstanbul İnfaz Hakimliğinin 12/03/2021 tarihli ve 2021/2582 Esas, 2021/2669 sayılı ek kararına karşı yapılan itirazın reddine ilişkin İstanbul 2. Ağır Ceza Mahkemesinin 20/04/2021 tarihli ve 2021/311 değişik iş sayılı kararı ile ilgili olarak;
Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 18/09/2007 tarihli ve 2007/1-214-181 sayılı kararında belirtildiği üzere infaza ilişkin lehe oluşan hataların kazanılmış hakka konu olmayacağı gözetilerek yapılan incelemede,
5275 sayılı Ceza ve Güvenlik Tedbirlerinin İnfazı Hakkında Kanun’un 107/6. maddesinde yer alan, "Koşullu salıverilen hükümlünün tâbi tutulacağı denetim süresi, yukarıdaki fıkralara göre infaz kurumunda geçirilmesi gereken süre kadardır. Ancak süreli hapislerde hakederek tahliye tarihini geçemez." şeklindeki, anılan Kanun'un 107/12. maddesinde yer alan "Koşullu salıverilen hükümlünün, denetim süresinde hapis cezasını gerektiren kasıtlı bir suç işlemesi veya kendisine yüklenen yükümlülüklere, infaz hâkiminin uyarısına rağmen, uymamakta ısrar etmesi hâlinde koşullu salıverilme kararı geri alınır." şeklindeki ve yine aynı Kanun'un 107/13. maddesinde yer alan, "Koşullu salıverilme kararının geri alınması hâlinde hükümlünün; (a) Sonraki suçu işlediği tarihten itibaren başlamak ve hak ederek tahliye tarihini geçmemek koşuluyla sonraki işlediği her bir suç için verilen hapis cezasının iki katı sürenin, b) (Değişik: 25/5/2005-5351/8 md.) Yükümlülüklerine aykırı davranması hâlinde, bu yükümlülüklere uymama tarihi ile hak ederek salıverilme tarihi arasındaki süreyi geçmemek koşuluyla ihlalin niteliğine göre takdir edilecek bir sürenin, Ceza infaz kurumunda aynen çektirilmesine karar verilir. Koşullu salıverilme kararının geri alınmasından sonra aynı hükmün infazı ile ilgili bir daha koşullu salıverilme kararı verilmez." şeklindeki ve 107/14. maddesinde yer alan, "Denetim süresi yükümlülüklere uygun ve iyi hâlli olarak geçirildiği takdirde, ceza infaz edilmiş sayılır ", şeklindeki hükümlere göre hükümlünün belirlenen denetim süresi içerisinde tekrar suç işlemesi halinde koşullu salıverilmenin geri alınabileceği,
Dosya kapsamına göre, İstanbul İnfaz Hakimliğinin 12/03/2021 tarihli ve 2021/2582 Esas, 2021/2669 sayılı ek kararı ile ikinci suçun denetim süresinin bitmesinden sonra işlendiğinden bahisle hükümlü hakkındaki koşullu salıverilme kararının geri alınmasına yer olmadığına ve cezanın bu haliyle infaz edilmiş sayılmasına karar verilmiş ise de,Hükümlünün İstanbul 14. Ağır Ceza Mahkemesinin (CMK 250. maddesi ile görevli) 25/01/2016 tarihli ve 2004/47 Esas sayılı içtima kararı ile verilen 4 yıl 12 ay hapis cezasının infazı için ilk kez ceza infaz kurumuna 09/01/2018 tarihinde alındığı, Kocaeli Cumhuriyet Başsavcılığı tarafından düzenlenen 12/01/2018 tarihli ve 2018/5-327, 336, 337 sayılı müddetnameye göre hakederek tahliye tarihinin 09/02/2021 ve koşullu salıverilme tarihinin ise 06/05/2018 olarak belirlenmesi akabinde, hükümlünün Kocaeli 7. Ağır Ceza Mahkemesinin 04/05/2018 tarihli ve 2018/18 değişik iş sayılı kararı ile 06/05/2018 tarihinden itibaren koşullu salıverilmesine karar verildiği,
15/04/2020 tarihinde Resmi Gazete'de yayımlanarak yürürlüğe giren 7242 sayılı Ceza ve Güvenlik Tedbirlerinin İnfazı Hakkında Kanun İle Bazı Kanunlarda Değişiklik Yapılmasına Dair Kanun ile 5275 sayılı Kanun'un 107/2. maddesi "Ağırlaştırılmış müebbet hapis cezasına mahkûm edilmiş olanlar otuz yılını, müebbet hapis cezasına mahkûm edilmiş olanlar yirmidört yılını, diğer süreli hapis cezalarına mahkûm edilmiş olanlar cezalarının yarısını infaz kurumunda çektikleri takdirde, koşullu salıverilmeden yararlanabilirler." şeklinde yeniden düzenlenmiş ise de, anılan düzenleme yürürlüğe girmeden önce hükümlünün şartla tahliye olduğu, bihakkın tahliye tarihinin ise 09/02/2021 olarak belirlendiği, bu halde "sonradan yürürlüğe giren infaza ilişkin bu kanun değişikliğinin şartla tahliye edilmiş olan hükümlüyü etkilemeyeceği, sürelerdeki azalmanın hükümlüye kazanılmış bir hak vermeyeceği," mevcut infaz rejimine göre hükümlünün şartla tahliye süresinin doğru oran üzerinden indirim yapılmak suretiyle yerine getirildiği, ayrıca bihakkın tahliye tarihinin de değişmeyeceği nazara alındığında, denetim süresi içerisinde suç işleyen hükümlünün şartla tahliyesinin geri alınmasına karar verilmesi gerektiği gözetilmeden itirazın kabulü yerine yazılı şekilde reddine karar verilmesinde isabet görülmediğinden bahisle 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun 309. maddesi uyarınca anılan kararın bozulması lüzumu Yüksek Adalet Bakanlığı Ceza İşleri Genel Müdürlüğünün 08/04/2022 gün ve 94660652-105-34-10007-2021-Kyb sayılı yazılı istemlerine müsteniden Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının tebliğnamesi ile Dairemize ihbar ve dava evrakı gönderilmekle, incelenerek gereği düşünüldü;

TÜRK MİLLETİ ADINA

Kanun yararına bozma talebine dayanılarak Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığınca düzenlenen tebliğnamedeki bozma isteği incelenen dosya kapsamına göre yerinde görüldüğünden, İstanbul 2. Ağır Ceza Mahkemesinin 20/04/2021 tarihli ve 2021/311 değişik iş sayılı kararının 5271 sayılı CMK'nin 309. maddesi uyarınca KANUN YARARINA BOZULMASINA, diğer işlemlerin yapılabilmesi için dosyanın Mahkemesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE, 03/06/2022 gününde oy birliğiyle karar verildi.