Yargıtay 1. Ceza Dairesi 2022/3461 Esas 2022/4447 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Akşehir 1. Asliye Ceza Mahkemesi'nin sanığın mağdurları kasten yaralama suçundan beraat kararı Yargıtay 3. Ceza Dairesi tarafından bozulmuş, mahkeme sonrasında sanık iki kez 5237 TCK'nin çeşitli maddeleri gereğince 5 ay hapis cezası ve hak yoksunluğuna çarptırılmıştır. Sanık ve avukatı bu kararı temyiz etmiştir. Yargıtay Ceza Genel Kurulu, temyizde sanığın SEGBİS yoluyla yanıltıldığını belirterek kararın temyiz süresini değiştirmiştir. Deliller incelendikten sonra sanık cezalandırılmıştır, ancak hükümler bozulmuştur. İlk olarak, ilk haksız hareketin belirsiz olduğu durumlarda haksız tahrik hükümlerinin uygulanması gerektiği belirtilmiştir. İkinci olarak, sanığın çocuk yaşta işlediği suçlar nedeniyle tekerrür hükümlerinin uygulanamayacağı, ancak adli sicil kaydındaki önceki mahkumiyetlerin dikkate alınması gerektiği öne sürülmüştür. Kanun maddeleri ise şunlardır: 5271 CMK'nin 223/2-e, 5237 TCK'nin 86/2, 3-e, 62, 53, 58. maddeleri, 1412 CMUK’un 310 ve 321. maddeleri.

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Kasten yaralama
HÜKÜMLER :1)Akşehir 1. Asliye Ceza Mahkemesinin 20/03/2014 tarih ve 2013/348 Esas, 2014/184 Karar sayılı kararı ile; sanığın mağdurları kasten yaralama suçundan 5271 sayılı CMK’nin 223/2-e maddesi gereğince beraatine dair kararları,
2)Bu kararların o yer Cumhuriyet savcısı tarafından temyiz edilmesi üzerine, Yargıtay (Kapatılan) 3. Ceza Dairesinin 11/09/2017 tarih ve 2016/13374 Esas, 2017/10399 Karar sayılı ilamı ile; Hükümlerin Bozulmasına dair ilamı,
3)Bozma ilamına uyan Akşehir 1. Asliye Ceza Mahkemesinin 30/03/2021 tarih ve 2017/361 Esas, 2021/113 Karar sayılı kararları ile; sanığın kasten yaralama suçundan iki defa 5237 TCK'nin 86/2, 3-e, 62, 53, 58. maddeleri gereğince 5 ay hapis cezasıyla cezalandırılmasına, hak yoksunluğuna, tekerrür hükümlerinin uygulanmasına dair kararları
TEMYİZ EDENLER : Sanık ve sanık müdafii

TÜRK MİLLETİ ADINA

Mahalli mahkemece bozma üzerine verilen hükümler temyiz edilmekle evrak okunarak;
Gereği görüşülüp düşünüldü;
Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 30.01.2007 tarih, 2007/3-9 Esas ve 2007/18 Karar sayılı kararında belirtildiği üzere; 5271 sayılı CMK'nin 232/6 ve 34/2. maddeleri
ile 1412 sayılı CMUK’un 310. maddesine göre kararda başvurulacak kanun yolu, süresi, mercii ve şekli kuşkuya yer vermeyecek biçimde açıkça gösterilmesi gerektiği halde; sanığın SEGBİS yoluyla katıldığı 30.03.2021 tarihli oturumda yüzüne karşı verilen hükümde, temyiz süresinin "gerekçeli kararın tebliğ tarihinden itibaren 7 günlük yasal süre içerisinde" başlayacağı belirtilerek sanığın temyiz süresinin başlangıcına ilişkin olarak yanıltıldığı anlaşılmakla; gerekçeli kararın 04.05.2021 tarihinde tebliğ edilmesi üzerine, sanığın 06.05.2021 tarihli ve sanık müdafiinin 10.05.2021 tarihli temyiz dilekçelerinin süresinde olduğu kabul edilmiştir.
Toplanan deliller karar yerinde incelenip, sanığın mağdurlara yönelik eylemlerinin sübutu kabul, takdire ilişkin cezayı azaltıcı sebebin nicelik ve derecesi takdir kılınmış, savunması inandırıcı gerekçelerle değerlendirilip reddedilmiş, incelenen dosyaya göre verilen hükümlerde bozma nedenleri dışında isabetsizlik görülmemiş olduğundan, sanık ve sanık müdafiinin sübuta ve eksik incelemeye yönelen ve yerinde görülmeyen sair temyiz sebeplerinin reddine, ancak;
1)Tarafların ilk haksız hareketin hangi taraftan geldiği hususunda farklı beyanlarda bulundukları ve soruşturma aşamasında dinlenmiş olan tanık anlatımlarının bu hususta yeterli olmadığı olayda, Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 22.10.2002 tarihli ve 2002/4-238 Esas, 2002-367 sayılı Kararı uyarınca ve bu kararla uyumlu Ceza Dairelerinin yerleşmiş ve süreklilik gösteren kararlarında kabul edildiği üzere, ilk haksız hareketin kimden kaynaklandığı şüpheye yer bırakmayacak şekilde belirlenemediğinde, şüpheli kalan bu halin sanık lehine 5237 sayılı TCK'nin 29. maddesinde düzenlenen haksız tahrik hükümlerinin asgari seviyede uygulanıp uygulanmayacağının tartışmasız bırakılması,
2)Sanığın tekerrüre esas alınan Doğanhisar (Kapatılan) Sulh Ceza Mahkemesinin 22.12.2011 tarihli ve 2004/174 Esas, 2011/88 Karar sayılı ilamına konu müessir fiil suçunu çocuk yaşta işlemiş olması nedeniyle 5237 sayılı TCK’nin 58/5. maddesi gereğince fiili işlediği sırada on sekiz yaşını doldurmamış olan kişilerin işlediği suçlar dolayısıyla tekerrür hükümleri uygulanamayacağından sanığın adli sicil kaydındaki 09.09.2009 tarihinde kesinleşen, 06.01.2011 tarihinde infaz edilen Doğanhisar (Kapatılan) Sulh Ceza Mahkemesinin 12.02.2009 tarihli ve 2007/28 Esas, 2009/8 Karar sayılı ilamına konu 6136 sayılı Kanun’a aykırılık suçundan verilen hapisten çevrili 3600 TL adli para cezasına dair mahkumiyet hükmünün tekerrüre esas alınması gerektiğinin gözetilmemesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanık ve sanık müdafiinin temyiz sebepleri bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükümlerin bu nedenlerle 6723 sayılı Kanun'un 33.
maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun'un 8/1. maddesi ile yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi uyarınca tebliğnamedeki düşünceye uygun olarak BOZULMASINA, 06.06.2022 gününde oy birliğiyle karar verildi.