Yargıtay 1. Ceza Dairesi 2022/4738 Esas 2022/4592 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Nitelikli kasten yaralama
HÜKÜM : Patnos 1. Asliye Ceza Mahkemesinin 01/04/2021 tarih ve 2019/241 Esas – 2021/178 Karar sayılı; sanığın “nitelikli kasten yaralama” suçundan 5237 sayılı TCK’nin 86/1, 86/3-e, 87/1-d,son, 29, 62 ve 5271 sayılı CMK’nin 307/4. maddeleri uyarınca 1 yıl 3 ay hapis cezası ile mahkumiyetine dair kararı.

TÜRK MİLLETİ ADINA

Mahalli mahkemece bozma üzerine verilen hüküm temyiz edilmekle evrak okunarak;
Gereği görüşülüp düşünüldü:
Toplanan deliller karar yerinde incelenip, sanık ...’ın mağdur ...’e yönelik nitelikli kasten yaralama suçunun sübutu kabul, oluşa ve soruşturma sonuçlarına uygun şekilde suç niteliği tayin, haksız tahrik ve takdiri indirim nedenlerinin nitelik ve derecesi takdir kılınmış, savunması inandırıcı gerekçelerle reddedilmiş, incelenen dosyaya göre bozma üzerine verilen hükümde bozma nedeni dışında isabetsizlik görülmemiş olduğundan, sanığın; meşru müdafaaya, eksik incelemeye, kararın hakkaniyete, usul ve yasaya aykırı olduğuna, ertelemeye ve lehe hükümlerin uygulanması gerektiğine yönelen ve yerinde görülmeyen temyiz sebeplerinin reddine,
Ancak;
1) Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 25/04/2017 tarih ve 2015/1167 Esas - 2017/247 Karar sayılı kararında da belirtildiği üzere, sanığa ek savunma hakkı tanınmadan, iddianamede gösterilmeyen 5237 sayılı TCK'nin 87/1-son maddesinin uygulanması suretiyle, Avrupa İnsan Hakları Mahkemesinin (Pelissier ve Sassi/Fransa, No: 25444/94, P. 67, Sadak ve diğerleri/Türkiye No: 29900/96, 29901/96, 29902/96, 29903/96, 17.07.2001) sayılı kararları ile, Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesinin “Adil yargılanma hakkı” başlıklı 6. maddesine, Türkiye Cumhuriyeti Anayasası'nın “Hak arama hürriyeti” başlıklı 36. maddesine ve yine 5271 sayılı CMK’nin 226. maddesine muhalefet edilerek sanığın savunma hakkının kısıtlanması,
2) Sanık hakkında mağdur ...’i TCK’nin 6/1-f maddesi uyarınca silahtan sayılan bıçakla hayati tehlikeye sebebiyet verecek şekilde kasten yaralama suçundan hüküm kurulurken, TCK'nin 86/3-e ve 87/1-d maddelerinin birlikte uygulanması nedeniyle cezanın 5 yıldan az olamayacağı TCK'nin 87/1-son maddesinin son cümlesinde belirlenmesine rağmen, sanığın TCK’nin 86/1, 86/3-e ve 87/1-d maddeleri uyarınca belirlenen “2 yıl 12 ay” hapis cezasının, “5 yıl” hapis cezasına çıkartılmaması suretiyle sanığa eksik ceza tayini,
3) Sanık hakkında kurulan hükümde, ceza miktarı bakımından kazanılmış hak nedeniyle uygulama yapılırken, Kanun ve maddesinin 6723 sayılı Kanun'un 33. maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun'un 8/1. maddesi gereğince yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK'un 326/son maddesi yerine, 5271 sayılı CMK'nin 307/4. maddesi şeklinde hatalı gösterilmesi,
4) Sanık hakkında verilen hapis cezası yönünden 5237 sayılı TCK'nin 53/1 maddesi uygulanmamış ise de, hak yoksunluğu kasıtlı suçtan verilen hapis cezasına mahkumiyetin kanuni sonucu olup, 5237 sayılı TCK'nin 53. maddesi gereğince hak yoksunları uygulanırken, Anayasa Mahkemesinin 24/11/2015 gün ve 29542 sayılı Resmi Gazete'de yayınlanan 08/10/2015 gün ve 2014/140 Esas - 2015/85 Karar sayılı kararının gözetilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz sebepleri bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu nedenlerle, 6723 sayılı Kanun’un 33. maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi ile yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK'un 321. maddesi uyarınca tebliğnamedeki düşünce gibi BOZULMASINA, 07/06/2022 gününde oy birliğiyle karar verildi.