Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2021/5018 Esas 2022/13000 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Manavgat 2. Asliye Ceza Mahkemesi tarafından farklı faturalar kullanarak sahte fatura kullanmak suçundan ceza alan bir kişi hakkında açılan dava, mükerrer dava nedeniyle ret edilemeyeceği gerekçesiyle reddedilmiştir. Ancak, hükümden sonra yürürlüğe giren 7394 sayılı Kanun'un 4 ve 5. maddeleriyle değişik 213 sayılı Kanun'un 359. maddesinin 3, 4, 5 ve 6. fıkra hükümleri uyarınca değerlendirme yapılması gerektiği belirtilmiştir. Ayrıca bu maddeler, 5237 sayılı TCK'nin 7/2. maddesi de gözetilerek uygulanmalıdır.

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Sahte fatura kullanma
HÜKÜM : Ret

Gerekçeli karar başlığına suç tarihinin 25.10.2010 yerine 2010 olarak yazılması mahallinde düzeltilebilir yazam hatası olarak değerlendirilmiştir.
1)Kamu davası hakkında mükerrerlik nedeniyle ret kararı verilebilmesinin 5271 sayılı CMK'nin 223/7. maddesi uyarınca sadece "aynı fiil nedeniyle aynı sanık için önceden verilmiş bir hüküm veya açılmış bir dava varsa davanın reddine" karar verilebileceği, aynı takvim yılı içinde farklı beyannamelerde ibraz edilen sahte faturaların zincirleme suç oluşturacağı, zincirleme suç ilişkisi içindeki eylemlerden bazılarının kesinleşmiş mahkumiyet hükmüne konu olması diğer eylemlerin dava konusu yapılmasına engel teşkil etmeyeceği gözetilerek; dosyadaki mevcut bilgi ve belgeler ışığında, Mahkemenin mükerrer dava nedeniyle ret kararına dayanak olan Manavgat 2. Asliye Ceza Mahkemesinin 2013/582 Esas ve 2014/462 Karar sayılı dosyasında kullanılan faturaların farklı olması nedeniyle mükerrerlik bulunmadığı, incelemeye konu dosya ile Manavgat 2. Asliye Ceza Mahkemesinin 2013/582 Esas ve 2014/462 Karar sayılı dosyası birleştirilerek bir bütün halinde incelenmesi gerekirken hatalı değerlendirme ile davanın reddine karar verilmesi yasaya aykırı,
2)Hükümden sonra 15.04.2022 tarihinde Resmi Gazete’de yayımlanarak yürürlüğe giren, 7394 sayılı Kanun’un 4 ve 5. maddeleriyle değişik 213 sayılı Kanun’un 359. maddesinin 3, 4, 5 ve 6. fıkra hükümleri uyarınca 5237 sayılı TCK'nin 7/2. maddesi de gözetilerek öncelikle lehe Kanun’un tespit edilip uygulama yapılması ve her iki Kanunla ilgili uygulamanın gerekçeleriyle birlikte denetime olanak verecek şekilde ayrıntılı olarak kararda gösterilmesi suretiyle sanığın hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, katılan vekilinin temyiz nedenleri bu itibarla yerinde görüldüğünden, diğer yönleri incelenmeyen hükmün bu sebeplerden dolayı 5320 sayılı Kanun'un 8/1. maddesi uyarınca uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK'nin 321. maddesi gereğince BOZULMASINA, 21.06.2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.