MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
SUÇ : Çocuğun nitelikli cinsel istismarı, çocuğun kaçırılması ve alıkonulması
HÜKÜM : Sanık ... hakkında eylemin reşit olmayanla cinsel ilişki oluşturduğunun kabulü ile bu suçtan ve atılı diğer suçtan mahkûmiyetine, sanık ...’in atılı suçlardan beraatine

Mahalli mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle, 28.06.2014 tarihinde yayımlanarak yürürlüğe giren ve cinsel dokunulmazlığa karşı suçlarda değişiklik yapan 6545 sayılı Kanun ile getirilen düzenlemeler de gözetilerek dosya incelenip gereği düşünüldü:
Sanık ... hakkında çocuğun kaçırılması ve alıkonması suçundan verilen beraat hükmünün temyiz incelenmesinde;
5237 sayılı TCK.nın 234/3. maddesinde düzenlenen suçun mağduru kaçırılan ya da alıkonulan çocuğun kanuni temsilcisi olduğundan, sanıkla rızaen kaçan nüfus kayıt örneğine göre suç tarihinde 16 yaşı içinde bulunduğu anlaşılan mağdurenin suçtan zarar görmesi söz konusu olmadığı ve mağdure zorunlu vekiline temyiz hakkı vermeyeceğinden, katılan mağdure vekilinin bu suça yönelik temyiz isteminin 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gözetilerek 1412 sayılı CMUK.nın 317. maddesi uyarınca REDDİNE,
Sanık ... hakkında çocuğun nitelikli cinsel istismarı suçundan verilen beraat hükmüne yönelik temyizde,
Delilleri takdir ve gerekçesi gösterilmek suretiyle verilen beraat hükmü usul ve kanuna uygun olduğundan, katılan mağdure vekilinin yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddiyle hükmün ONANMASINA,
Sanık ... hakkında çocuğun kaçırılması ve alıkonulması suçundan verilen mahkûmiyet hükmünün incelenmesinde;
Sanığın tekerrüre esas sabıkası bulunduğu halde TCK.nın 58. maddesi hükmünün uygulanmaması bu suç yönünden aleyhe temyiz bulunmadığından bozma nedeni yapılmamıştır.
Delillerle iddia ve savunma, duruşma göz önünde tutularak tahlil ve takdir edilmiş sübutu kabul olunan fiilin unsurlarına uygun şekilde tavsif ve tatbikatı yapılmış bulunduğundan, sanık müdafiin yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddiyle hükmün ONANMASINA,
Sanık ... hakkında reşit olmayanla cinsel ilişki suçundan verilen mahkûmiyet hükmüne yönelik temyize gelince;
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin soruşturma ve kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya içeriğine göre yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine,
Ancak;
Sanığın adli sicil kaydında gözüken Şanlıurfa Ağır Ceza Mahkemesince 19.04.2007 tarihli hükümle verilen 2 yıl 1 ay hapis cezasının 27.04.2007 tarihinde kesinleştiği ve tekerrüre esas alınabilecek mahiyette olduğu halde, sanık hakkında mükerrirlere özgü infaz rejimine ve cezanın infazından sonra denetimli serbestlik tedbirine hükmolunmaması
Kanuna aykırı, sanık müdafii ve katılan mağdure vekilinin temyiz itirazları bu nedenle yerinde görülmüş olduğundan, hükümlerin 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gözetilerek 1412 sayılı CMUK.nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak bu husus yeniden yargılamayı gerektirmediğinden, aynı Kanunun 322. maddesi uyarınca, hükümlere ""Şanlıurfa Ağır Ceza Mahkemesince 19.04.2007 tarihli hükümle verilen 2 yıl 1 ay hapis cezasının tekerrüre esas olduğu anlaşıldığından, 5237 sayılı TCK.nın 58. maddesi uyarınca sanık hakkında mükerrirlere özgü infaz rejimine ve cezanın infazından sonra denetimli serbestlik uygulanmasına"" ibaresinin eklenmek suretiyle sair yönleri usul ve kanuna uygun olan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 09.12.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.