Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2019/1577 Esas 2022/13419 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Karar, Asliye Ceza Mahkemesi'nde görülen bir vergi usul kanununa aykırılık suçuyla ilgili bir davada verilmiştir. Kararda, iddianamede belirtilen suç dışında başka suçların yargılanmasının mümkün olmadığı belirtilmiştir. Ayrıca, sanığın suçu işlemediği kanıtlanmadığı takdirde mütalaa verilmesi gerektiği vurgulanmıştır. Kararda, 7394 sayılı Kanun'un 4 ve 5. maddeleriyle değişik 213 sayılı Kanun'un 359. maddesinin 3, 4, 5 ve 6. fıkra hükümleri uyarınca 5237 sayılı TCK’nin 7/2. maddesi de gözetilerek öncelikle lehe Kanun'un tespit edilip uygulama yapılması gerektiği belirtilmiştir. Bu nedenle, karar bozulmuş ve sanığın hukuki durumu yeniden değerlendirilmesi gerektiği belirtilmiştir.

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Vergi Usul Kanununa Aykırılık
HÜKÜM : Mahkumiyet

1-5271 sayılı CMK'nin 225. maddesi uyarınca hükmün konusu duruşmanın neticesine göre iddianamede gösterilen fiilden ibaret olup, iddianamede açıklanan ve suç oluşturduğu ileri sürülen fiilin dışına çıkılarak açılmayan davadan yargılama yapılıp hüküm kurulmasının mümkün bulunmadığı; 213 sayılı VUK'nin 367. maddesine göre dava şartı olan mütalaanın “2010 takvim yıllarında sahte belge kullanma” suçuna ilişkin olduğu, Bakırköy Cumhuriyet Başsavcılığının 2011/54009 Esas, 21.11.2011 tarihli iddianamesi ile mütalaaya aykırı olarak sanık hakkında “2010 takvim yılında sahte belge düzenleme” suçundan kamu davası açıldığı, ancak bu suça yönelik yargılama koşulu olan mütalaa bulunmadığı gibi birbirinden ayrı ve bağımsız suçlar olan "sahte fatura düzenleme" ve “sahte fatura kullanma” suçlarının birbirine dönüşemeyeceği dikkate alınarak; “sahte belge düzenleme” suçu yönünden 213 sayılı VUK'nin 367. maddesi gereğince dava şartı olan mütalaanın verilip verilmeyeceğinin ilgili vergi dairesi başkanlığından sorulması, sonucuna göre sanığın hukuki durumunun tayin ve takdiri gerekirken, dava konusu yapılmadığı halde “sahte belge kullanma” suçundan mahkûmiyet hükmü kurulması yasaya aykırı,
2-Hükümden sonra 15.04.2022 tarihinde Resmi Gazete’de yayımlanarak yürürlüğe giren, 7394 sayılı Kanun’un 4 ve 5. maddeleriyle değişik 213 sayılı Kanun’un 359. maddesinin 3, 4, 5 ve 6. fıkra hükümleri uyarınca 5237 sayılı TCK’nin 7/2. maddesi de gözetilerek öncelikle lehe Kanun'un tespit edilip uygulama yapılması ve her iki Kanunla ilgili uygulamanın gerekçeleriyle birlikte denetime olanak verecek şekilde ayrıntılı olarak kararda gösterilmesi suretiyle sanığın hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanık müdafisinin temyiz nedenleri bu itibarla yerinde görüldüğünden, diğer yönleri incelenmeyen hükmün bu sebepten dolayı 5320 sayılı Kanun'un 8/1. maddesi uyarınca uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK'nin 321. maddesi gereğince BOZULMASINA, 27.06.2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.