Yargıtay 1. Ceza Dairesi 2022/5884 Esas 2022/4947 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Mudanya 2. Asliye Ceza Mahkemesi, kasten yaralama suçu nedeniyle sanık ...'i 5 ay hapis cezasına çarptırdı ve cezasının mükerrirlere özgü infaz rejimine göre çektirilmesine karar verdi. Ancak Adalet Bakanlığı, sanığın tekerrüre esas alınan bir mahkumiyet hükmünün olmadığına ve fiili işlediği sırada 18 yaşını doldurmamış olduğuna dikkat çekerek kanun yararına bozma isteğinde bulundu. Yargıtay da bu isteği kabul ederek kararı bozdu. Sanığın adli sicil kaydında başka bir tekerrür hükmünün olmadığı ve TCK'nin 86/2. maddesi gereği adli para cezası da tercih edilebileceği vurgulandı. Kanun maddeleri olarak ise TCK'nin 83/2, 86/3-a ve 62. maddeleri, 58/5. maddesi ve CMK'nin 309. maddesi kararda yer aldı.

(KANUN YARARINA BOZMA İSTEMİ)


Kasten yaralama suçundan sanık ...'in, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun 83/2, 86/3-a ve 62. maddeleri gereğince 5 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına ve cezasının anılan Kanun'un 58. maddesi uyarınca mükerrirlere özgü infaz rejimine göre çektirilmesine dair Mudanya 2. Asliye Ceza Mahkemesinin 02.02.2021 tarihli ve 2020/255 Esas, 2021/52 Karar sayılı kararına karşı Adalet Bakanlığının 01.04.2022 tarihli ve 2021/26306 sayılı yazısıyla kanun yararına bozma isteminde bulunulduğundan bu işe ait dava dosyası Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 12.05.2022 tarihli ve 2022/51861 sayılı tebliğnamesi ile Dairemize gönderilmekle incelendi.
Mezkur ihbarnamede;
Dosya kapsamına göre, kayden 17/05/1994 doğumlu olan sanığın, adli sicil kaydında yer alan ve tekerrüre esas alınan Mudanya 1. Asliye Ceza Mahkemesinin 02.06.2015 tarihli ve 2015/181 Esas, 2015/358 sayılı kararına konu suçu işlediği 24/06/2011 tarihinde henüz 18 yaşından küçük olması karşısında, 5237 sayılı Kanun'un 58/5. maddesinde yer alan "Fiili işlediği sırada on sekiz yaşını doldurmamış olan kişilerin işlediği suçlar dolayısıyla tekerrür hükümleri uygulanmaz.” şeklindeki düzenleme gereğince, söz konusu kararın tekerrüre esas alınamayacağı ve sanığın adli sicil kaydında başkaca tekerrrüre esas alınabilecek bir mahkumiyet hükmünün de bulunmadığı cihetle, cezasının mükerrirlere özgü infaz rejimine göre çektirilmesine karar verilemeyeceği gözetilmeden, yazılı şeklide karar verilmesinde isabet görülmediğinden bahisle, 5271 sayılı CMK'nin 309. maddesi gereğince anılan kararın bozulması lüzumunun ihbar olunduğu anlaşıldı.
Gereği görüşülüp düşünüldü:

TÜRK MİLLETİ ADINA

Sanığın tekerrüre esas alınan Mudanya 1. Asliye Ceza Mahkemesinin 02.06.2015 tarihli ve 2015/181 Esas, 2015/358 Karar sayılı ilamına konu suçu çocuk yaşta işlediği halde, 5237 sayılı TCK’nin 58/5. maddesi gereğince fiili işlediği sırada on sekiz yaşını doldurmamış olan kişilerin işlediği suçlar dolayısıyla tekerrür hükümlerinin uygulanamayacağı gözetilmeden sanık hakkında mahkemece tekerrür hükümleri uygulanmasında isabet görülmemiştir.
Sanığın incelenen suç yönünden adli sicil kaydında tekerrüre esas olabilecek başka bir ilamı da bulunmamaktadır. 5237 sayılı TCK’nin 86/2. maddesinde seçimlik ceza olarak adli para ve hapis cezaları öngörüldüğünden Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 25.09.2018 tarih ve 2015/1066 Esas, 2018/373 Karar sayılı kararı da göz önüne alınarak mahkemece adli para cezası da tercih edilebilir.
Bu nedenle, Adalet Bakanlığının kanun yararına bozma isteyen yazısına dayanan tebliğnamede ileri sürülen düşünce yerinde görüldüğünden; Mudanya 2. Asliye Ceza Mahkemesinin 02.02.2021 tarihli ve 2020/255 Esas, 2021/52 Karar sayılı kararının 5271 sayılı CMK'nin 309/4. maddesi gereğince KANUN YARARINA BOZULMASINA, müteakip işlemlerin mahallinde yerine getirilmesine, dosyanın mahalline gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE, 13.06.2022 gününde oy birliğiyle karar verildi.