Yargıtay 1. Ceza Dairesi 2022/3324 Esas 2022/5024 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Nitelikli kasten yaralama
HÜKÜM :Rize 2. Asliye Ceza Mahkemesinin 07/10/2020 tarih ve 2020/248 Esas – 2020554/ Karar sayılı;
Sanığın “nitelikli kasten yaralama” suçundan 5237 sayılı TCK’nin 86/1, 86/3-e, 87/1-c,son, 29, 62 ve 53. maddeleri uyarınca 2 yıl 13 ay 15 gün hapis cezası ile mahkumiyetine dair kararı.

TÜRK MİLLETİ ADINA

Mahalli mahkemece bozma üzerine verilen hüküm temyiz edilmekle evrak okunarak;
Gereği görüşülüp düşünüldü:
Tekerrüre esas mahkumiyet hükmü bulunan sanığın cezasının 5237 sayılı TCK'nin 58/6. maddesi uyarınca mükerrirlere özgü infaz rejimine göre çektirilmesine karar verilmemesi aleyhe temyiz bulunmadığından, bozma nedeni yapılmamıştır.
Toplanan deliller karar yerinde incelenip, suçun sübutu kabul, oluşa ve soruşturma sonuçlarına uygun şekilde suçun niteliği tayin edilmiş, cezayı azaltıcı haksız tahrik ve takdiri indirim nedenlerinin derecesi takdir kılınmış, savunması inandırıcı gerekçelerle değerlendirilip reddedilmiş, incelenen dosyaya göre sanık hakkında verilen hükümde eleştiri ve düzeltme nedenleri dışında bir isabetsizlik görülmemiş olduğundan, sanık müdafiinin; kararın usul ve yasaya aykırı olduğuna yönelen ve yerinde görülmeyen diğer temyiz sebeplerinin reddiyle,
Ancak;
1) Sanığın TCK'nin 86/1, 86/3-e, 87/1-c,son ve 29. maddeleri gereğince verilen “3 yıl 9 ay” hapis cezasından TCK'nin 62. maddesi gereğince (1/6) oranında indirim yapılırken, cezasının “3 yıl 1 ay 15 gün” hapis cezası yerine “2 yıl 13 ay 15 gün” hapis cezası” olarak belirlenmesi suretiyle hesaplama hatası yapılması,
2) Mahkemenin 21/01/2016 tarih ve 2015/540 Esas - 2016/36 Karar sayılı ilamı gereğince verilen “5 ay” hapis cezasına ilişkin mahkumiyet hükmü yalnızca sanık müdafii tarafından temyiz edilmiş olup, anılan hüküm Yargıtay (Kapatılan) 3. Ceza Dairesinin 18/02/2020 tarih ve 2019/16705 Esas - 2020/3220 Karar sayılı ilamıyla “CMUK’un 326/son maddesi uyarınca sanığın kazanılmış hakkı dikkate alınması” belirtilmek suretiyle bozulduğu halde, bozma sonrası yapılan yargılama sonucunda temyize konu hükümde sanık hakkında “2 yıl 13 ay 15 gün” hapis cezasıa karar verilmesi suretiyle 1412 sayılı CMUK'un 326/son maddesine aykırı davranılması,
Bozmayı gerektirmiş, sanık müdafiinin temyiz sebepleri bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu nedenle, 6723 sayılı Kanun'un 33. maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun'un 8/1. maddesi ile yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK'un 321. maddesi uyarınca tebliğnamedeki düşünce gibi BOZULMASINA, ancak bu husus yeniden yargılamayı gerektirmediğinden 5320 sayılı Kanun'un 8/1. maddesi ile yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK'un 322. maddesi gereğince hükmün TCK'nin 62. maddesinin uygulanmasına ilişkin paragrafından “2 yıl 13 ay 15 gün hapis cezası” ibaresinin çıkartılarak, yerine “3 yıl 1 ay 15 gün hapis cezası” ibaresinin eklenmesi ve yine hükmün TCK’nin 62. maddesinin uygulandığı paragrafının sonuna ayrı bir paragraf olarak “21/01/2016 tarihli hüküm yalnızca sanık müdafi tarafından temyiz edilmiş olup, aleyhe temyiz bulunmadığından ve bu durum sanık lehine 1412 sayılı CMUK'un 326/son maddesi gereği kazanılmış hak teşkil ettiğinden, sanığın sonuç olarak 5 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına” ibaresinin eklenmesi suretiyle hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 14/06/2022 gününde oy birliğiyle karar verildi.