Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2020/8270 Esas 2022/1506 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Davacı, davalı bankadan aldığı ihtiyaç kredisi taksitlerinin emekli maaşından kesilmesine itiraz ederek kesintilerin iadesini talep etmiştir. Mahkeme, kesintilerin 5510 sayılı Kanun'un 93. maddesi uyarınca caiz olmadığına karar vererek davanın kabulüne hükmetmiştir. Temyiz eden davalı vekili, temyiz itirazlarının reddedilmesiyle hüküm onanmıştır. Kararda ilgili kanun maddesi olan 5510 sayılı Kanun'un 93. maddesi belirtilerek, bu madde uyarınca emekli maaşından belirli haller dışında kesinti yapılamayacağına ve tüketici aleyhine haksız şart düzenlenemeyeceğine değinilmiştir.

MAHKEMESİ :TÜKETİCİ MAHKEMESİ



TÜRK MİLLETİ ADINA

Taraflar arasında görülen davada Ankara 2. Tüketici Mahkemesi’nce bozmaya uyularak verilen 27.12.2019 tarih ve 2019/54 E. - 2019/644 K. sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davalı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçeler, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, davacının davalı bankanın müşterisi olduğunu, emekli maaşını davalı bankadan aldığını, ayrıca ihtiyaç kredisi kullandığını, kredi taksitlerinin davacının rızası dışında maaşından kesinti yapılmak suretiyle tahsil edildiğini, 5510 sayılı Kanun'un 93. maddesi gereğince emekli maaşından belirtilen haller dışında kesinti yapılamayacağını, tüketici mevzuatı uyarınca tüketici aleyhine haksız şart düzenlenemeyeceğini ileri sürerek maaş hesabına davalı banka tarafından konulan blokenin kaldırılmasına ve davacının blokenin kaldırılmasını istediği tarihten itibaren emekli maaşından yapılan kesintinin iadesine karar verilmesini istemiştir.
Davalı vekili, davacının emekli maaşını davalı bankaya kendi isteğiyle taşıdığını, davacının başka bankalara olan kredi borçlarını ödemek için davalı bankadan kredi kullandığını, bu durumun davacı lehine olduğunu, davacının aylık kredi taksitlerinin emekli maaşının yattığı hesaptan her ay çekilerek takas mahsup yoluyla tahsili için kendi isteği ile bankaya talimat verdiğini savunarak davanın reddini istemiştir.
Mahkemece bozma ilamına uyularak yapılan yargılamanın sonunda, davacının SGK'dan emekli maaşı aldığı, emekli maaşı ödemesinin davalı banka tarafından yapıldığı, ayrıca davacının davalı bankadan kredi kullandığı ve davalı banka tarafından davacıdan bu kredinin emekli maaşından tahsil edilmesine ilişkin muvafakat alındığı ve bu kapsamda davacının emekli maaşından davalı banka tarafından kesintilerin yapıldığı, ne var ki bu kesintilerin 5510 sayılı Yasa'nın 93. maddesi uyarınca caiz olmadığı ve geçerli olacağına dair önceden yapılan anlaşmaların da muteber olmadığı gerekçesiyle davanın kabulüne, 14.463,23 TL'nin 10/07/2014 temerrüt tarihinden itibaren işleyecek yasal faizi ile birlikte davalıdan tahsili ile davacıya ödenmesine karar verilmiştir.
Karar, davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Dosyadaki yazılara, mahkemece uyulan bozma kararı gereğince hüküm verilmiş olmasına göre, davalı vekilinin bütün temyiz itirazları yerinde değildir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı, davalı vekilinin bütün temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, aşağıda yazılı bakiye 734,68 TL temyiz ilam harcının temyiz eden davalıdan alınmasına, 03/03/2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.