Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2022/4967 Esas 2022/13790 Karar Sayılı İlamı

YARGITAY KARARI

Sanık hakkında resmi belgede sahtecilik ve nitelikli dolandırıcılık suçlarından yapılan yargılama sonucunda; Ankara 9. Ağır Ceza Mahkemesince 22.03.2011 tarihli, 2010/398 Esas ve 2011/62 Karar sayılı ilam ile resmi belgede sahtecilik suçundan hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararı, nitelikli dolandırıcılık suçundan mahkumiyet kararı verildiği, resmi belgede sahtecilik suçundan verilen karara karşı yapılan itirazın Ankara 10. Ağır Ceza Mahkemesince incelenerek 20.10.2017 tarihli ve 2017/8421 Değişik İş sayılı kararı ile reddedilerek kesinleştiği, nitelikli dolandırıcılık suçundan verilen mahkumiyet kararının Yargıtay 15. Ceza Dairesinin 06.04.2015 tarihli, 2013/10399 Esas ve 2015/23055 Karar sayılı ilamı ile bozulduğu, bozma üzerine yapılan yargılama sonucunda resmi belgede sahtecilik suçundan hükmün açıklanmasının geri bırakılması, nitelikli dolandırıcılık suçundan beraat kararı verildiği, beraat kararının süresi içinde sanık müdafisi tarafından temyizi üzerine Dairemizin 26.04.2022 tarihli, 2021/13597 Esas ve 2022/7361 Karar sayılı “düzeltilerek onanması” kararına karşı Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 15.06.2022 tarihli dilekçesi ile itiraz yasa yoluna başvurulması üzerine Dairemize gönderilen dava dosyası ve ekleri yeniden incelenerek gereği görüşüldü:
Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının itiraz gerekçeleri yerinde görülmekle, 6352 sayılı Kanunun 99. maddesiyle eklenen 5271 sayılı CMK'nin 308. maddesinin 3. fıkrası uyarınca İTİRAZIN KABULÜNE,
Dairemizin 26.04.2022 tarihli, 2021/13597 Esas ve 2022/7361 Karar sayılı nitelikli dolandırıcılık suçundan verilen "düzelterek onama" kararının KALDIRILMASINA,
Sanık müdafisinin temyiz talebinin, sanık hakkında verilen beraat hükmü nedeniyle, katılan lehine değil sanık lehine avukatlık ücreti tayin edilmesi gerektiğine yönelik olduğu anlaşıldığından, vekalet ücretine ilişkin temyiz istemiyle sınırlı olarak yapılan incelemede;
Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 19.02.2013 tarihli, 2011/5-137 Esas ve 2013/58 Karar sayılı kararında da belirtildiği üzere "aynı davada yargılandığı bir suçtan beraat eden, diğer suçtan ise mahkum olan sanık hakkında müdafisi tarafından sunulan avukatlık hizmetinin bölünmesi mümkün olmadığından sanık müdafisine beraat hükmü nedeniyle vekalet ücretine hükmedilemeyeceği, ancak sanığın beraat etmesi nedeniyle katılan vekiline de vekalet ücreti verilmeyeceğinin gözetilmemesi,
Yasaya aykırı, sanık müdafisinin temyiz nedenleri bu itibarla yerinde görüldüğünden, 5320 sayılı Kanun'un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK'nin 321. maddesi uyarınca hükmün BOZULMASINA; ancak yeniden duruşma yapılmasını gerektirmeyen bu hususun aynı Kanun'un 322. maddesi uyarınca düzeltilmesi mümkün bulunduğundan, hüküm fıkrasından vekalet ücretine ilişkin kısmın çıkartılması suretiyle diğer yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 29.06.2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.