Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2021/12459 Esas 2022/13839 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Ceza Dairesi'nin 11.01.2018 tarihli hükmünde, temyiz nedenlerini bildirir ek dilekçenin tebliğden itibaren 7 gün içinde verilmesi gerektiği açıklamasına yer verilmediği ve meşruhatlı tebligat ile de bildirilmediği tespit edilmiştir. Bu nedenle sanık müdafisinin 08.03.2018 tarihli temyiz nedenlerini bildirir ek dilekçesi süresinde kabul edilmiştir. 7394 sayılı Kanun'un 4 ve 5. maddeleriyle değişik 213 sayılı Kanun'un 359. maddesinin 3, 4, 5 ve 6. fıkra hükümleri ile 5237 sayılı TCK'nin 7/2. maddesi gözetilerek öncelikle lehe Kanun'un tespit edilip uygulama yapılması gerektiği ve her iki Kanunla ilgili uygulamanın ayrıntılı olarak kararda gösterilmesi gerektiği belirtilmiştir. Kararın detaylı incelenmemesi nedeniyle hüküm 5271 sayılı CMK'nin 302/2. maddesi uyarınca bozulmuştur. Kanunlara göre, temyiz edenin hükmün neden dolayı bozulmasını istediğini temyiz başvurusunda göstermesi gerekmektedir. Ayrıca, temyiz başvurusunda temyiz nedenleri gösterilmezse temyiz başvurusu için belirlenen sürenin bitmesinden veya gerekçeli kararın tebliğinden itibaren yedi gün içinde hükmü temyiz olunan bölge adliye mahkemesine ek dilekçe verilmesi gerekmektedir.

MAHKEMESİ :Ceza Dairesi

Anayasa'nın 40/2, 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun 34/2, 231/2, 232/6 ve 291/1-2. maddeleri uyarınca karar ve hükümlerde, başvurulabilecek kanun yolu, süresi, sürenin ne zaman başlayacağı, mercii, başvuru şekli ve kanun yollarına başvurulmadığı takdirde hükmün kesinleşeceğinin tereddüde yer vermeyecek şekilde açıkça gösterilmesinin zorunlu olduğunun belirtilmesi ve 5271 sayılı CMK'nin 294/1. maddesinde, ''Temyiz eden, hükmün neden dolayı bozulmasını istediğini temyiz başvurusunda göstermek zorundadır.'' aynı Kanun'un "Temyiz gerekçesi" başlığını taşıyan 295/1. maddesinde ise; "Temyiz başvurusunda temyiz nedenleri gösterilmemişse temyiz başvurusu için belirlenen sürenin bitmesinden veya gerekçeli kararın tebliğinden itibaren yedi gün içinde hükmü temyiz olunan bölge adliye mahkemesine bu nedenleri içeren bir ek dilekçe verilir.'' şeklindeki düzenlemeler karşısında; sanık müdafisinin yüzüne karşı 11.01.2018 tarihinde tefhim olunan hükümde, 5271 sayılı CMK’nin 295. maddesinin birinci fıkrası uyarınca temyiz nedenlerini bildirir ek dilekçenin tebliğden itibaren (7) gün içerisinde verilmesi gerektiği açıklamasına yer verilmediği gibi bu hususun meşruhatlı tebligat ile de bildirilmediği gözetilerek, sanık müdafisinin gerekçeli kararın 20.02.2018 tarihinde tebliğinden itibaren yedi gün geçtikten sonra sunduğu 08.03.2018 tarihli temyiz nedenlerini bildirir ek dilekçesinin süresinde olduğu kabul edilmiş olup; tebliğnamedeki temyiz isteminin reddine karar verilmesi gerektiğine ilişkin görüşe iştirak edilmemiştir.
Hükümden sonra 15.04.2022 tarihinde Resmi Gazete’de yayımlanarak yürürlüğe giren, 7394 sayılı Kanun’un 4 ve 5. maddeleriyle değişik 213 sayılı Kanun’un 359. maddesinin 3, 4, 5 ve 6. fıkra hükümleri uyarınca 5237 sayılı TCK'nin 7/2. maddesi de gözetilerek öncelikle lehe Kanun’un tespit edilip uygulama yapılması ve her iki Kanunla ilgili uygulamanın gerekçeleriyle birlikte denetime olanak verecek şekilde ayrıntılı olarak kararda gösterilmesi suretiyle sanığın hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanık müdafisinin temyiz nedenleri bu itibarla yerinde görüldüğünden, diğer yönleri incelenmeyen hükmün 5271 sayılı CMK'nin 302/2. maddesi uyarınca BOZULMASINA, dosyanın ilk derece mahkemesine, karardan bir örneğin İzmir Bölge Adliye Mahkemesi 13. Ceza Dairesine gönderilmesine, 04.07.2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.