Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2019/10323 Esas 2022/13927 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Mahkeme kararı, \"özel belgede sahtecilik\" yerine \"5809 sayılı Yasaya muhalefet\" suçunun işlendiğini belirtmiştir. Yargıtay Ceza Genel Kurulu'nun kararı da ön ödeme sonucu verilen düşme kararlarının temyiz edilebilirlik sınırının 1412 sayılı CMUK'nin 305. maddesinin 2. fıkrasının 1. bendine göre belirlenmesi gerektiğini ve temyiz kesinlik sınırının 3000 TL'ye çıkartıldığını ifade etmektedir. Kararda, sanık hakkında verilen 1000 TL'lik cezanın temyiz sınırının altında olduğu için temyiz imkanı bulunmadığı belirtilmiştir. 5320 sayılı Kanun'un 8/1. maddesi uyarınca uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK'nin 317. maddesi uyarınca katılan vekilinin temyiz istemi reddedilmiştir.

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi


Gerekçeli karar başlığında "özel belgede sahtecilik" olarak gösterilen suç isminin "5809 sayılı Yasaya muhalefet" olarak mahallinde düzeltilmesi mümkün görülmüştür.
Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 31.12.2012 tarih, 2011/3-222 Esas ve 2012/5 Karar sayılı kararında da vurgulandığı üzere, ön ödeme sonucu verilen düşme kararları da 5271 sayılı CMK'nin 223. maddesinde sayılan hükümlerden olup, bu kararların temyiz edilebilirlik sınırının 5320 sayılı Kanun’un 8. maddesi gereğince hüküm tarihi itibarıyla halen uygulanma zorunluluğu bulunan 1412 sayılı CMUK’nin 305. maddesinin 2. fıkrasının 1. bendine göre saptanması gerektiğinden, ön ödemeye esas alınan miktarın temyiz edilebilirlik sınırını tayin edeceği; 14.04.2011 tarihli ve 27905 sayılı Resmi Gazete'de yayımlanan 6217 sayılı Kanun’un 26. maddesi ile değişik 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Kanun’un geçici 2. maddesi uyarınca temyiz kesinlik sınırının 14.04.2011 tarihinden itibaren 3000 TL'ye çıkartılmış olması karşısında, sanık hakkında verilen ve 5809 sayılı Kanun’a aykırılık suçundan ön ödemeye esas alınan 1.000,00 TL'nin miktar itibarıyla belirtilen kesinlik sınırının altında kaldığı ve temyiz olanağının bulunmadığı anlaşılmakla, katılan vekilinin temyiz isteminin 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi uyarınca uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK'nin 317. maddesi uyarınca REDDİNE, 04.07.2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.