Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2018/2213 Esas 2022/14094 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi'nden verilen iki ayrı mahkumiyet hükmüne yapılan temyiz başvurusu sonucunda, birincisi sahte fatura düzenleme suçundan verilen hükümde olağanüstü dava zamanaşımı nedeniyle kamu davasının düşmesine karar verildiği, ikinci hükümde ise Defter, kayıt ve belge gizleme suçundan verilen hükümde yapılan değişiklikler ve uygulama kararları göz önünde bulundurularak yeniden değerlendirilmesi gerektiğine hükmedildiği anlaşılmaktadır.
Kanun Maddeleri:
- 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 66/1-e ve 67/4. maddeleri
- 1412 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun 321. ve 322. maddeleri
- 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun 223/8. maddesi
- 7394 sayılı Kanun'un 4 ve 5. maddeleriyle değişik 213 sayılı Kanun'un 359. maddesinin 3, 4, 5 ve 6. fıkra hükümleri
- 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 7/2. maddesi

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi


1) 2008 yılında sahte fatura düzenleme suçundan verilen mahkumiyet hükmüne yönelik temyizin incelenmesinde;
Sanığa yüklenen “2008 yılında sahte fatura düzenleme” suçunun Kanundaki cezasının türü ve üst sınırına göre, 5237 sayılı TCK’nin 66/1-e ve 67/4. maddelerinde öngörülen olağanüstü dava zamanaşımının, suç tarihinden temyiz inceleme tarihine kadar gerçekleştiği ve bu itibarla sanığın temyiz nedenleri yerinde görüldüğünden, diğer yönleri incelenmeyen hükmün 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK’nin 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA; ancak yeniden yargılama yapılmasını gerektirmeyen bu hususta, aynı Kanun’un 322. maddesindeki yetkiye dayanılarak karar verilmesi mümkün olduğundan, sanık hakkındaki kamu davasının gerçekleşen olağanüstü dava zamanaşımı nedeniyle 5271 sayılı CMK’nin 223/8. maddesi uyarınca DÜŞMESİNE,
2) Defter, kayıt ve belge gizleme suçundan verilen mahkumiyet hükmüne yönelik temyizin incelenmesinde;
Hükümden sonra 15.04.2022 tarihinde Resmi Gazete’de yayımlanarak yürürlüğe giren, 7394 sayılı Kanun’un 4 ve 5. maddeleriyle değişik 213 sayılı Kanun’un 359. maddesinin 3, 4, 5 ve 6. fıkra hükümleri uyarınca 5237 sayılı TCK'nin 7/2. maddesi de gözetilerek öncelikle lehe Kanun’un tespit edilip uygulama yapılması ve her iki Kanunla ilgili uygulamanın gerekçeleriyle birlikte denetime olanak verecek şekilde ayrıntılı olarak kararda gösterilmesi suretiyle sanığın hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz nedenleri bu itibarla yerinde görüldüğünden, diğer yönleri incelenmeyen hükmün bu sebepten dolayı 5320 sayılı Kanun'un 8/1. maddesi uyarınca uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK'nin 321. maddesi gereğince BOZULMASINA, 05.07.2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.