Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2020/3525 Esas 2022/14077 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi'nin verdiği 2020/3525 E., 2022/14077 K. kararında sahte fatura düzenlemek ve kullanmak suçundan yargılanan kişinin suçlu bulunduğu ancak bazı temyiz nedenlerinin yerinde görüldüğü belirtildi. Kararda, yapılan yargılamaya, delillere ve dosya içeriğine göre hüküm verildiği ifade edildi. Ancak mahkemenin sahte fatura düzenlemek ve kullanmak suçlarına yönelik şekil şartlarını sahte faturaların unsuru olarak düzenlenmediği ve buna rağmen bazı faturaların yasal şekil şartlarını taşımadığı gerekçesiyle eksik ceza tayini yaptığı, bunun yasaya aykırı olduğu belirtildi. Ayrıca, 15.04.2022 tarihinde yürürlüğe giren 7394 sayılı Kanun'un 4 ve 5. maddeleriyle değişik 213 sayılı Kanun'un 359. maddesinin uygulanması gerektiği ve sanığın hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunduğu ifade edildi. Bu nedenlerle kararın bozulmasına karar verildi. 5237 sayılı TCK'nin 7/2. maddesi ve 213 sayılı Kanun'un 359. maddesinin 3, 4, 5 ve 6. fıkra hükümlerinin gözetilerek lehe Kanun'un tespit edilip uygulanması istendi.

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi


Yapılan yargılamaya, toplanıp gerekçeli kararda gösterilerek tartışılan delillere, Mahkemenin oluşa uygun şekilde oluşan inanç ve takdirine, incelenen dosya içeriğine göre, diğer temyiz nedenleri yerinde görülmemiştir, ancak;
1- Ayrıntıları Dairemizce de benimsenen Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 08.11.2018 tarihli, 2018/427 Esas ve 2018/517 Karar sayılı ilamında açıklandığı üzere, şekil şartlarının sahte fatura düzenleme ve kullanma suçlarında unsur olarak düzenlenmediği nazara alındığında; 2011 takvim yılına ait suça konu faturaların yasal şekil şartlarını taşımadığı gerekçesiyle 2011 takvim yılında sahte fatura düzenleme suçundan beraat, 2010 takvim yılında düzenlenen faturalardan da sadece 01.12.2010 tarihli faturanın yasal şekil şartlarını taşıdığı gerekçesiyle zincirleme suç hükümleri uygulanmaksızın eksik ceza tayini, yasaya aykırı,
2-Hükümden sonra 15.04.2022 tarihinde Resmi Gazete’de yayımlanarak yürürlüğe giren, 7394 sayılı Kanun’un 4 ve 5. maddeleriyle değişik 213 sayılı Kanun’un 359. maddesinin 3, 4, 5 ve 6. fıkra hükümleri uyarınca 5237 sayılı TCK'nin 7/2. maddesi de gözetilerek öncelikle lehe Kanun’un tespit edilip uygulama yapılması ve her iki Kanunla ilgili uygulamanın gerekçeleriyle birlikte denetime olanak verecek şekilde ayrıntılı olarak kararda gösterilmesi suretiyle sanığın hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması, Bozmayı gerektirmiş, sanğın mahkumiyet hükmüne, katılan vekilinin beraat hükmüne yönelik temyiz nedenleri bu itibarla yerinde görüldüğünden, 5320 sayılı Kanun'un 8/1. maddesi uyarınca uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK'nin 321. maddesi gereğince hükümlerin BOZULMASINA, mahkumiyet hükmü yönünden ceza miktarı itibarıyla kazanılmış hakkın saklı tutulmasına, 05.07.2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.