Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2019/8059 Esas 2022/14083 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi, bir kişinin \"2010 takvim yılında sahte fatura kullanma\" suçundan mahkumiyetine hükmetti. Ancak karar temyiz edildiğinde, Sanık diğer suçlamalar bakımından beraat etmişti, bu nedenle mahkeme sanığın da 2010 yılında sahte belge düzenlediğine ilişkin suçlamayı kabul etmedi ve \"sanığın beraatine karar verilmesi\" gerektiğine karar verdi. Ayrıca, yeni yürürlüğe giren bir kanun nedeniyle, sanığın hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesi gerekmekteydi. Bu nedenlerle, karar bozuldu. 5237 sayılı TCK'nin 7/2. maddesi, 213 sayılı Kanun'un 359 maddesinin 3,4,5 ve 6. fıkra hükümleri uyarınca 7394 sayılı Kanun'un 4 ve 5. maddeleriyle değiştirildiğinden, öncelikle lehe kanunun tespit edilip uygulanması ve her iki kanunla ilgili uygulamanın gerekçeleriyle birlikte denetime olanak verecek şekilde ayrıntılı olarak kararda gösterilmesi gerekmektedir.

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi


A)Sanık ... hakkında “2010 takvim yılında sahte fatura düzenleme”, sanık ... hakkında “2011 takvim yılında sahte fatura düzenleme” suçundan verilen ceza verilmesine yer olmadığına dair hükümlere yönelik katılan vekilinin temyizinin incelenmesinde;
Mahkemece sanık ...’in 2010, sanık ...’ın 2011 takvim yılında sahte belge düzenleme suçunun muhatabı olmadıklarının kabul edilmesi karşısında, beraatlerine karar verilmesi gerekirken ceza verilmesine yer olmadığına karar verilmesi,
B)Sanık ... hakkında “2010 takvim yılında sahte fatura kullanma” suçundan verilen mahkûmiyet hükmüne yönelik sanığın temyizinin incelenmesinde;
1)Sanık ... hakkında mütalaa, vergi raporları ve iddianameye uygun olarak sübutu kabul edilen eylem sahte belge düzenleme suçu olarak belirlendiği halde, hüküm fıkrasında sahte fatura kullanma şeklinde belirtilmek suretiyle hükmün karıştırılması, yasaya aykırı,
2)Hükümden sonra 15.04.2022 tarihinde Resmi Gazete’de yayımlanarak yürürlüğe giren, 7394 sayılı Kanun’un 4 ve 5. maddeleriyle değişik 213 sayılı Kanun’un 359 maddesinin 3,4,5 ve 6. fıkra hükümleri uyarınca 5237 sayılı TCK'nin 7/2. maddesi de gözetilerek öncelikle lehe Kanun’un tespit edilip uygulama yapılması ve her iki Kanunla ilgili uygulamanın gerekçeleriyle birlikte denetime olanak verecek şekilde ayrıntılı olarak kararda gösterilmesi suretiyle sanık ...’nın hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz nedenleri bu itibarla yerinde görüldüğünden, 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK'nin 321. maddesi uyarınca hükmün BOZULMASINA, 05.07.2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.