Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2021/6858 Esas 2022/1518 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Dava davacı vekilinin, davalı şirketin yurt dışındaki paraların her an geri çekilebileceği ve yüksek faiz verileceği vaadiyle müvekkilinin para yatırdığını ancak geri alamadığını ileri sürerek ortaklığının tespiti ve alacak talep etmesi üzerine açılmıştır. İlk derece mahkemesince, davaya ilişkin karar verilmesine yer olmadığına hükmedilmiş ve bu karar istinaf edilmiştir. Bölge adliye mahkemesi, ilk derece mahkemesi kararının usul ve kanuna uygun olduğu gerekçesiyle istinaf talebini esastan reddetmiştir. Davacı vekili bu kararı temyiz etmiştir. Yargıtay ise yapılan yargılama ve saptanan somut uyuşmazlık bakımından uygulanması gereken hukuk kuralları göz önüne alındığında ilk derece mahkemesinin kararında bir isabetsizlik bulunmadığı sonucuna vararak istinaf başvurusunun reddine karar vermiştir. Hukuk Muhakemeleri Kanunu'nun 353/b-1 ve 370/1. maddeleri uyarınca Bölge Adliye Mahkemesi kararının esastan reddedilmesi gerektiği ve ilgili dava dosyasının bir örneğinin Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmesi gerektiği hüküm altına alınmıştır.

MAHKEMESİ : BÖLGE ADLİYE MAHKEMESİ 6. HUKUK DAİRESİ

Taraflar arasında görülen davada Konya 4. Asliye Ticaret Mahkemesince verilen 19.02.2020 tarih ve 2019/487 E- 2020/318 K. sayılı kararın davacı vekili ve davalı şirket vekili tarafından istinaf edilmesi üzerine, istinaf istemlerinin esastan reddine dair Konya Bölge Adliye Mahkemesi 6. Hukuk Dairesi'nce verilen 15.04.2021 tarih ve 2020/1899 E- 2021/607 K. sayılı kararın Yargıtay'ca incelenmesi davacı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçeler, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, davalı şirketin yurt dışında birçok ülkede yatırılan paraların istenildiği her an geri çekilebileceği ve karşılığında yüksek oranda faiz verileceği garantisi ile müvekkilinin davalı şirkete para verdiğini, ancak ödenen paranın bir türlü geri alınamadığını ileri sürerek müvekkilinin davalı şirkete ortak olmadığının tespiti ve alacak talep etmiştir.
Davalı davanın reddine karar verilmesini istemiştir.
İlk derece mahkemesince, taraflar arasında görülmekte olan davanın 05.12.2019 tarihinde 7194 sayılı Yasa’nın 41. maddesiyle 3332 sayılı Yasa’ya eklenen geçici 4. maddesi kapsamında olduğu gerekçesiyle açılan dava ile ilgili karar verilmesine yer olmadığına karar verilmiştir.
Kararı, taraf vekilleri istinaf etmiştir.
Bölge adliye mahkemesince ilk derece mahkemesi kararı usul ve kanuna uygun bulunduğundan istinaf taleplerinin esastan reddine karar verilmiştir.
Kararı, davacı vekili temyiz etmiştir.
Yapılan yargılama ve saptanan somut uyuşmazlık bakımından uygulanması gereken hukuk kuralları gözetildiğinde İlk Derece Mahkemesince verilen kararda bir isabetsizlik olmadığının anlaşılmasına göre yapılan istinaf başvurusunun HMK'nın 353/b-1 maddesi uyarınca Bölge Adliye Mahkemesince esastan reddine ilişkin kararın usul ve yasaya uygun olduğu kanısına varıldığından Bölge Adliye Mahkemesi kararının onanmasına karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarda açıklanan nedenlerle, davacı vekilinin temyiz isteminin reddi ile Bölge Adliye Mahkemesince verilen kararın HMK'nın 370/1. maddesi uyarınca ONANMASINA, HMK'nın 372. maddesi uyarınca işlem yapılmak üzere dava dosyasının İlk Derece Mahkemesine, kararın bir örneğinin Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmesine, aşağıda yazılı bakiye 21,40 TL temyiz ilam harcının temyiz eden davacıdan alınmasına, 07/03/2022 tarihinde kesin olarak oybirliğiyle karar verildi.