Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2020/8388 Esas 2022/1638 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Davalı firma bir ihracat işlemi için müvekkili olan dış ticaret şirketine aracılık ettiği ve teslimatı gerçekleştirdiği ancak ödeme belgesi ibraz etmeden emtiayı alıcıya teslim ettiği gerekçesiyle davacı tarafından icra inkar tazminatının tahsili istemiyle dava açılmıştır. Mahkeme, taraflar arasında CAD şartlarına göre taşıma sözleşmesi kurulduğunu ve taşıyıcının acentenin deposuna boşaltılması ile sorumluluğunu yerine getirdiği sonucuna vararak davayı reddetmiştir.
Kanun Maddeleri: CMR Madde 16/II.

MAHKEMESİ :TİCARET MAHKEMESİ

Taraflar arasında görülen davada Bakırköy 2. Asliye Ticaret Mahkemesi’nce bozmaya uyularak verilen 09.12.2019 tarih ve 2019/579 E. - 2019/1340 K. sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davacı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçeler, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, bir dış ticaret şirketi olan müvekkilinin ihracına aracılık ettiği dava dışı Bensu firmasına ait tekstil emtiasının Londra/İngiltere'de mukim firmaya naklinin davalı tarafından yapıldığını, gümrük beyannamesi, fatura ve CMR belgesinde vesaik mukabili ödeme şekline yer verilmesine rağmen davalının ödeme belgesinin ibrazını aramadan emtiayı alıcısına teslim ettiğini, zararın tazmini için başlatılan takibe yapılan itirazın haksız olduğunu ileri sürerek itirazın iptalini ve icra inkar tazminatının tahsilini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili, somut taşımada müvekkilinin Universe Co firmasının talimatı ile hareket ettiğini, bu nedenle davanın ancak izafeten açılabileceğini, CMR belgesinde taşımanın vesaik mukabili olduğuna dair bir bilgi olmadığı halde müvekkilinin varma yerinde emtianın alıcıya teslimini engellediğini, malların halen Universe firmasına ait depolarda beklediğini, müvekkilinin yurt dışı acentası tarafından yapılan FCA teslim kurallarına uygun davrandığını savunarak davanın reddine karar verilmesini istemiştir.
Mahkemece, iddia, savunma, uyulan bozma ilamı ve tüm dosya kapsamına göre, taraflar arasında malları vesaik mukabili ödeme şeklinde (CAD) taşıma sözleşmesi kurulduğu, 26.09.2012 tarihinde davalının davacıya gönderdiği e-postada alıcının iflas ettiğini bildirdiği, 16.10.2012 tarihli davacının ihtarnamesinde malların teslim edilip edilmediğini, edilmediyse malların Türkiye'ye geri getirilmesini talep ettiği, buna karşılık davalının 23.10.2012 tarihli cevabi ihtarnamesinde taşıma anlaşmasının olmadığı, sevkiyat işlemleri için acenteleri ile anlaştıkları ve sorumluluklarını yerine getirdiklerini yazdığı, bunun üzerine davacının 28.11.2012 tarihli ihtarnamesinde malların vesaik mukabili olarak gönderildiği, ya malların Türkiye'ye getirilmesini ya da 23.103,00 €'nun ödenmesini istediği, bu durumda davalı taşıyanın 16.08.2012 tarihinde teslim aldığı emtiayı, gönderilenin iflası, bakiye vesaikin ödenmemesi nedeniyle alıcıya teslim etmediği ve acentesinin deposuna teslim ettiği ve bu durumu davacıya bildirdiği, taşıyıcının eşyayı satma yükümlülüğünün bulunmadığı, davalının CMR. m. 16/II uyarınca malları acentesinin deposuna boşaltılması ile taşıma sözleşmesinden doğan sorumluluğunu yerine getirdiği gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiştir.
Karar, davacı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Dosyadaki yazılara, mahkemece uyulan bozma kararı gereğince hüküm verilmiş olmasına göre, davacı vekilinin bütün temyiz itirazları yerinde değildir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı, davacı vekilinin bütün temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, aşağıda yazılı bakiye 26,30 TL temyiz ilam harcının temyiz eden davacıdan alınmasına, 08/03/2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.