Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2019/7830 Esas 2022/14147 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

İçtihat Metni adlı karar, Ceza Dairesi tarafından verilmiştir. Asliye Ceza Mahkemesi'nde yapılan yargılamada, sanığa yöneltilen suçlamalar tartışılmış ve deliller incelenerek hüküm verilmiştir. Ancak, sanığın zincirleme suç hükümleri ile suçlanmasında yasal bir temel bulunmamaktadır. Ayrıca, sahtecilik suçuna ilişkin yasal düzenleme dikkate alınmadan cezalandırma yapılmıştır. Bu nedenlerle, mahkeme kararı Anayasa Mahkemesi kararı ile birlikte yeniden değerlendirilmelidir. Bu sebeple, hüküm bozulmuştur.
Kararda bahsedilen kanun maddeleri şunlardır:
- 5237 sayılı TCK'nin 43. maddesi (Zincirleme suç hükümleri)
- 5237 sayılı TCK'nin 61. maddesi (Cezanın belirlenmesi)
- 5237 sayılı TCK'nin 53. maddesi (Temyiz hakkı)
- 5320 sayılı Kanun'un 8/1. maddesi (Temyiz yolu)
- 1412 sayılı CMUK'nin 321. maddesi (Hükümün bozulması)

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi


Yapılan yargılamaya, toplanıp gerekçeli kararda gösterilerek tartışılan delillere, Mahkemenin oluşa uygun şekilde oluşan inanç ve takdirine, incelenen dosya içeriğine göre, sanığın diğer temyiz nedenleri yerinde görülmemiştir, ancak;
1-5237 sayılı TCK'nin 43. maddesine göre "Bir suç işleme kararının icrası kapsamında, değişik zamanlarda bir kişiye karşı aynı suçun birden fazla işlenmesi ya da aynı suçun birden fazla kişiye karşı tek bir fiille işlenmesi" durumunda zincirleme suç hükümlerinin uygulanabileceği, dosya kapsamından suça konu senetlerin sanık tarafından katılana aynı anda verildiğinin anlaşılması karşısında sanık hakkında zincirleme suç hükümlerinin uygulanma imkanı bulunmadığı, tek bir resmi belgede sahtecilik suçundan hüküm kurulması gerektiği, ancak sahte belge sayısı ve kastın yoğunluğu dikkate alınıp aynı Kanun’un 61. maddesi uyarınca temel cezanın alt sınırdan uzaklaşılarak belirlenmesi gerektiği gözetilmeden, zincirleme suç hükümlerinin uygulanması yasaya aykırı,
2- 5237 sayılı TCK’nin 53. maddesine ilişkin uygulamanın, Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 tarihli, 2014/140 Esas ve 2015/85 Karar sayılı iptal kararı ile birlikte yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz nedenleri bu itibarla yerinde görüldüğünden, 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK'nin 321. maddesi uyarınca hükmün BOZULMASINA, 12.09.2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.