Yargıtay 1. Ceza Dairesi 2022/5040 Esas 2022/5274 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Kasten yaralama
HÜKÜMLER : 1)Küçükçekmece 13. Asliye Ceza Mahkemesinin 10/12/2018 tarihli ve 2016/181 Esas, 2018/512 Karar sayılı kararı ile; sanığın kasten yaralama suçundan 5237 sayılı TCK’nin 86/1, 87/3 ve 62/1. maddesi uyarınca 1 yıl 11 ay 10 gün hapis cezası ile cezalandırılmasına, 5271 sayılı CMK’nin 231/5. maddesi gereğince hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına dair kararı,
2)Bu karara sanık müdafii tarafından yapılan itirazının reddine ilişkin mercii Bakırköy 3. Ağır Ceza Mahkemesinin 12/03/2019 tarihli ve 2019/340 değişik iş sayılı kararının Yargıtay (Kapatılan) 3. Ceza Dairesinin 07/10/2019 tarih, 2019/13790 Esas ve 2019/17909 Karar sayılı ilamı ile kanun yararına bozulması üzerine Bakırköy 3. Ağır Ceza Mahkemesinin 05/02/2020 tarihli ve 2020/234 değişik iş sayılı kararı ile itirazın kabulü ile hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına dair kararın kaldırılması üzerine;
3)Küçükçekmece 13. Asliye Ceza Mahkemesinin 18/11/2020 tarih, 2020/112 Esas ve 2020/296 Karar sayılı kararı ile; sanığın kasten yaralama suçundan 5237 sayılı TCK’nin 86/1, 86/3-e, 62, 51, 53. maddeleri uyarınca 1 yıl 3 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına, hak yoksunluğuna, cezanın ertelenmesi dair kararı.

TÜRK MİLLETİ ADINA


Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle evrak okunarak;
Gereği görüşülüp düşünüldü;
İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 11. Ceza Dairesinin 05.01.2022 tarih ve 2021/694 Esas, 2022/23 Karar sayılı kararı ile incelemeye konu dava dosyası, kanun yararına bozma kararı sonrasında verilen hükmün temyiz yasa yoluna tabi olduğundan bahisle Yargıtay'a gönderilmiş ise de;
Yargıtay (Kapatılan) 3. Ceza Dairesinin 07.10.2019 tarih, 2019/13790 Esas ve 2019/17909 Karar sayılı ilamının temyiz incelemesine ilişkin olmayıp, ilk derece mahkemesince 10.12.2018 tarihinde verilen hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına dair karara yönelik itirazın reddine dair mercii kararına yönelik kanun yararına bozma istemine ilişkin olduğu, 1412 sayılı Ceza Muhakemeleri Usulü Kanunu'nun temyize ilişkin 305 ila 326. maddelerinde düzenlenen yasa yoluna tabi bir incelemenin yapılmadığı gözetilerek yapılan incelemede;
5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Kanun'un 8/1. maddesinin, "Bölge adliye mahkemelerinin, 26.09.2004 tarih ve 5235 sayılı Adlî Yargı İlk Derece Mahkemeleri ile Bölge Adliye Mahkemelerinin Kuruluş, Görev ve Yetkileri Hakkında Kanun'un geçici 2'nci maddesi uyarınca Resmî Gazete'de ilân edilecek göreve başlama tarihinden önce verilen kararlar hakkında, kesinleşinceye kadar Ceza Muhakemeleri Usulü Kanunu'nun 322'nci maddesinin dördüncü, beşinci ve altıncı fıkraları hariç olmak üzere, 305 ilâ 326'ncı maddeleri uygulanır. (Ek cümle: 1.7.2016-6723/33 md.) Bu kararlara ilişkin dosyalar bölge adliye mahkemelerine gönderilemez." şeklinde düzenlendiğinden; temyize konu hükmün bölge adliye mahkemelerinin göreve başladığı 20.07.2016 tarihinden sonra verilmiş bulunması nedeniyle kanun yolu incelemesinin istinaf olduğu anlaşılmakla; temyiz dilekçesi istinaf talebi mahiyetinde kabul edilerek, gereği mahallinde değerlendirilmek üzere dosyanın incelenmeksizin iadesi için Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE, 20.06.2022 gününde oy birliğiyle karar verildi.