Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2020/6582 Esas 2022/1748 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Davalı bankanın, müşterileri olan davacı şirketlerden tahsil ettiği komisyon bedellerinde anlaşılan rakamların dışında fazladan kesinti yaptığı tespit edilmiştir. Davacılar, bu fazladan alınan komisyonların iadesi için davalıdan yardım istemiş ancak sonuç alamamıştır. Mahkeme, davacıların taleplerini haklı bulmuş ve davalı bankanın davacılardan haksız yere tahsil ettiği toplam 32.729,44 TL'nin dava tarihinden itibaren işleyecek ticari faizi ile birlikte iadesine karar vermiştir. Daire, bu kararı bozmuş ve davalı vekilinin karar düzeltme talebini reddetmiştir. Sonuç olarak, Mahkeme Kararında HUMK 440 ve 442. maddeleriyle 3506 Sayılı Yasanın HUMK 442/3. maddesi açıklanmıştır.

MAHKEMESİ :ASLİYE HUKUK MAHKEMESİ

Taraflar arasında görülen davada Bucak 2. Asliye Hukuk Mahkemesi'nce verilen 27.03.2019 gün ve 2018/7 - 2019/105 sayılı kararı bozan Daire'nin 25.02.2020 gün ve 2019/3594 - 2020/2023 sayılı kararı aleyhinde davalı vekili tarafından karar düzeltilmesi isteğinde bulunulmuş ve karar düzeltme dilekçesinin süresi içinde verildiği de anlaşılmış olmakla, dosya için düzenlenen rapor dinlenildikten ve yine dosya içerisindeki dilekçeler, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra gereği konuşulup düşünüldü:
Davacılar vekili, müvekkillerinin davalı bankanın Bucak Şubesi’nden kullanacağı geçici ve kesin teminat mektuplarından alınacak komisyon oranları konusunda o dönemde şubede yetkili bulunan kişilerle yapılan pazarlık sonucunda, grup şirketlerin tümünde geçerli olmak üzere geçici teminat mektuplarından % 0,5 kesin teminat mektuplarından ise % 1 oranında komisyon alınması hususunda anlaştıklarını, davalı bankanın bir müddet anlaşılan oranlarda komisyon bedelleri tahsil ettiğini, davalının müvekkillerinin güvenini kazandıktan sonra ise yazılı-sözlü bir bildirim yapmadan ve haklı gerekçe göstermeksizin şirket hesaplarından mutabık kalınan komisyon oranları dışında davacı CNS Müteahhitlik Tem. Yemek Ür. ve Otom. Hiz. Ltd. Şti.’nden 9.901,30 TL, Öztaşlar Nak. Gıda Tem. Hiz. San. ve Tic. Ltd. Şti.’nden 14.946,30 TL ve Öztaşlar Güvenlik ve Koruma Hiz. Ltd. Şti.’nden 7.881,84 TL olmak üzere toplam 32.729,44 TL fazladan komisyon kesintisi yaptığının banka hesap ekstrelerinin incelemesi sonucunda anlaşıldığını, fazladan alınan komisyon miktarının iadesi için davalıya müracaatta bulunulmasına rağmen olumlu sonuç alınamadığını, davalının tahsilatların taraflar arasında düzenlenen GKS’nin 6.6 maddesine uygun olduğunu bildirdiğini, davalının GKS’de kendisine tanınan yetkiyi tek taraflı hiçbir kriter ve ölçüyü dikkate almaksızın, haklı bir ekonomik gerekçe göstermeksizin, ticari teamüllere aykırı biçimde bildirim yapmaksızın kullanmasının hakkın kötüye kullanılması olduğunu ve TMK’nın 2. maddesi gereğince korunamayacağını iddia ederek haksız olarak tahsil edilen toplam 32.729,44 TL’nin dava tarihinden itibaren işleyecek ticari faizi ile davalıdan tahsiline karar verilmesini talep etmiş, 29.04.2014 tarihli ıslah dilekçesi ile toplam talebini 40.397,64 TL'sine yükseltmiştir.
Davalı vekili, davacılar ile müvekkili arasında imzalanan 4 adet GKS çerçevesinde toplam 131 adet teminat mektubu verildiğini, davacılara verilen teminat mektuplarından komisyon alınmasının taraflar arasında imzalanan GKS’lere uygun olduğunu, verilen teminat mektuplarından aynı oranda komisyon tahsil edildiğini, müvekkilinin davacılar tarafından komisyon oranlarının artırmak hususunda yetkilendirildiğini ve herhangi bir ihbarda bulunma yükümlülüğünün bulunmadığını, müvekkilinin davacılara verilen geçici teminat mektuplarında % 0,5 ve kesin teminat mektuplarında % 1 komisyon oranını ilk günden beri uygulayıp her hangi bir artış yapmadığını, davacılara uygulanan komisyon oranının müvekkilinin teminat mektuplarına uyguladığı komisyon oranlarından çok daha düşük olduğunu, davacıların 2008 yılından itibaren teminat mektubu kullandıklarını, davacıların komisyon oranının fazla tahsil edildiğini iddia ettiklerini, ancak 5 yıldır vadesiz hesaplarından çekilen tutarlarla hesap hareketlerini görmelerine rağmen işlem yapmaya devam etmek suretiyle alınan komisyon tutarlarına icazet verdiklerini, aksi durumun davacıların tacir olma yükümlülüğüne aykırı davrandıklarını gösterdiğini savunarak davanın reddini istemiştir.
Mahkemece bozma ilamına uyularak yapılan yargılama neticesinde, tarafların kesin teminat mektupları için % 1 ve geçici teminat mektupları için % 0,5 komisyon alınacağı hususunda anlaştıkları gerekçesiyle davanın kabulüne dair verilen hükmün davalı vekilince temyiz edilmesi üzerine Yargıtay 11. Hukuk Dairesi’nce bozulmasına karar verilmiştir.
Bu kez, davalı vekili karar düzeltme isteminde bulunmuştur.
Yargıtay ilamında benimsenen gerektirici sebeplere göre davalı vekilinin HUMK 440. maddesinde sayılan hallerden hiçbirini ihtiva etmeyen karar düzeltme isteğinin reddi gerekir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı, davalı vekilinin karar düzeltme isteğinin HUMK 442. maddesi gereğince REDDİNE, aşağıda yazılı bakiye 55,00 TL karar düzeltme harcının ve 3506 sayılı Yasa ile değiştirilen HUMK 442/3. maddesi hükmü uyarınca takdiren 709,50 TL para cezasının karar düzeltilmesini isteyen davalıdan alınarak Hazine'ye gelir kaydedilmesine, 10/03/2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.