Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2020/8260 Esas 2022/1739 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Davalıya avans ödemesi olarak yapılan ödemelerin tahsil şartlarının bulunup bulunmadığı tartışmaya konu olan bir davada, davacı tarafın ödemelerin avans olduğunu ispat edemediği gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiştir. Davacı tarafın temyiz itirazları reddedilerek, hüküm onanmıştır. Kanun maddeleri açıklanmamıştır.

MAHKEMESİ :TİCARET MAHKEMESİ


TÜRK MİLLETİ ADINA


Taraflar arasında görülen davada İstanbul Anadolu 3. Asliye Ticaret Mahkemesi’nce bozmaya uyularak verilen 24.12.2019 tarih ve 2018/695 E. - 2019/1415 K. sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davacı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçeler, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, müvekkili ile davalı arasındaki cari hesap ilişkisi çerçevesinde, müvekkili tarafından davalıya ait firmaya bir takım ödemeler yapıldığını ve teminat (hatır) çekleri verildiğini, bunun karşılığında davalının bir takım mallar gönderdiğini, ancak yapılan ödemelerin gönderilen malların bedelinden fazla olduğunu, davalıya ihtarname gönderilmesine rağmen ödeme yapılmadığını ileri sürerek, müvekkilinin davalıdan olan alacağının tespiti ile şimdilik 5.000.- YTL'nin ticari faiziyle birlikte davalıdan tahsiline karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili, taraflar arasında hazır tavuk eti ticareti olduğunu, davacının müvekkilinden herhangi bir alacağının bulunmadığını savunarak, davanın reddini istemiştir.
Mahkemece bozma ilamına uyularak yapılan yargılama sonucunda,dava konusu uyuşmazlığın davacı tarafından avans ödemesi olarak davalıya yapıldığı iddia edilen ödemelerin davalıdan tahsili şartlarının bulunup bulunmadığı noktasında olduğu, Yargıtay ilamında ve yerleşik içtihatlarda belirtildiği üzere, ödeme belgesinde açıklama bulunmaması durumunda yapılan ödemenin mevcut bir borcun tasfiyesi amacıyla yapıldığının kabulü gerektiği,yapılan ödemelerin avans olarak yapıldığının ispat yükünün davacıya ait olduğu,dosya içerisinde bulunan bilirkişi raporunda da tespit edildiği üzere davacı tarafından her ay 4-6 bin TL tutarında mal alınmış görünmesine rağmen her ay alınan malın bedelinden daha fazla ödeme yapıldığının anlaşıldığı,ancak bunun nedeninin davacı tarafından açıklanmadığı, davacı tarafa yapmış olduğu fazla ödemelerin mahiyeti hususunda açıklama yapması için kesin süre verildiği, aksi takdirde mevcut dosya durumuna göre karar verileceğinin ihtar edildiği, ancak davacı tarafın bu konuda açıklama yapmadığı, duruşmada
bu ödemelerin avans ödemesi olduğunu beyan etmekle yetindiği, uyulmasına karar verilen Yargıtay bozma ilamında da belirtildiği üzere, açıklama olmadan yapılan ödemenin borç tasfiyesi amacıyla yapılmış sayılacağı, bu durumun aksini ispat yükünün davacıda olduğu birlikte değerlendirildiğinde, davacı taraf yaptığı ödemelerin avans ödemesi olduğunu dosya kapsamı ile ispat edememiş olduğu gerekçesiyle ispatlanamayan davanın reddine karar verilmiştir.
Kararı, davacı vekili temyiz etmiştir.
Dosyadaki yazılara, mahkemece uyulan bozma kararı gereğince hüküm verilmiş olmasına ve delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına göre, davacı vekilinin bütün temyiz itirazları yerinde değildir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı, davacı vekilinin bütün temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, aşağıda yazılı bakiye 26,30 TL temyiz ilam harcının temyiz eden davacıdan alınmasına, 10/03/2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.