Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2022/1136 Esas 2022/1831 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Uşak 1. Asliye Hukuk Mahkemesi'nde görülen şirket hisse devrinden kaynaklanan 18.450 TL alacak talebi davalı bulundu. Bölge Adliye Mahkemesi, davacı vekilinin istinaf istemini esastan reddetti. Daha sonra istinafın Yargıtay incelemesi için dosya görüşüldü. Dosyada yer alan bilgilere göre, mahkeme kararının temyiz kesinlik sınırının altında kaldığı görüldü. Kanunlar uyarınca kesin olan kararların temyiz edilemeyeceği belirtildi. Bu nedenle, davacı vekilinin temyiz istemi miktar yönünden reddedildi ve dava dosyası İlk Derece Mahkemesine gönderildi. Kararda 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu'nun 346/2 ve 362/1-a maddeleri hakkında açıklamalar da yer almaktadır.

MAHKEMESİ : İZMİR BÖLGE ADLİYE MAHKEMESİ 11. HUKUK DAİRESİ


TÜRK MİLLETİ ADINA


Taraflar arasında görülen davada Uşak 1. Asliye Hukuk Mahkemesi’nce verilen 24.01.2019 tarih ve 2016/690 E- 2019/33 K. sayılı kararın davacı vekili tarafından istinaf edilmesi üzerine, istinaf isteminin esastan reddine dair İzmir Bölge Adliye Mahkemesi 11. Hukuk Dairesi'nce verilen 19.01.2022 tarih ve 2019/869 E- 2022/106 K. sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davacı vekili tarafından istenilmekle dosyadaki kağıtlar okundu gereği konuşulup düşünüldü:
Dava, şirket hisse devrinden kaynaklanan 18.450,00 TL alacak talebine ilişkindir. Bölge Adliye Mahkemesi karar tarihi olan 19.01.2022 itibariyle Bölge Adliye Mahkemesi temyiz kesinlik sınırı 107.090,00 TL olup bu meblağın altında kalan hükümlerin 6100 sayılı HMK'nın 362/1-a. bendi uyarınca kesin nitelikte olduğu, mahkemece davanın reddine karar verildiği, reddedilen 18.450,00 TL’nin temyiz sınırı altında kaldığı anlaşılmaktadır. 6100 sayılı HMK'nın 366. maddesi delaletiyle kıyasen uygulanması gereken aynı Kanun'un 346/2. maddesi hükmü uyarınca, kesin olan kararların temyiz istemleri hakkında Bölge Adliye Mahkemesince bir karar verilmesi gerekmekle birlikte, Yargıtay tarafından da bu yolda karar verilebileceğinden, davacı vekilinin temyiz isteminin reddine karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarda açıklanan nedenlerle, davacı vekilinin temyiz isteminin miktar yönünden REDDİNE, işlem yapılmak üzere dava dosyasının İlk Derece Mahkemesine gönderilmesine, kararın bir örneğinin Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmesine, ödediği peşin temyiz harcının isteği halinde temyiz eden davacıya iadesine, 14/03/2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.