Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2022/6262 Esas 2022/14366 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi


Sanıklar hakkında özel belgede sahtecilik suçundan açılan davada, değişen suç vasfına göre 5809 sayılı Kanun'a aykırılık suçundan beraat ve düşme hükümleri kurulduğu gözetilerek yapılan incelemede;
Sanık ... hakkında kurulan beraat hükmü yönünden, 5320 sayılı Kanun’un 8. maddesi gereğince hüküm tarihi itibariyle uygulanması zorunlu olan 1412 sayılı CMUK'nin 305. maddesinde belirtilen hükümlerin kesin nitelikte olduğu ve bu hükümler hakkında temyiz yasa yoluna başvurulamayacağı gözetilerek, 5809 sayılı Elektronik Haberleşme Kanunu'nun 63/10. maddesinde yer alan hüküm ile 5237 sayılı TCK’nin 52/2. maddesindeki hüküm birlikte değerlendirildiğinde; 5809 sayılı Kanun’un 63/10. maddesinde düzenlenen, sanığa yüklenen suçun üst sınırı 100 gün adli para cezası olup, TCK'nin 52/2. maddesi gereğince bir gün karşılığı da en üst sınır olan 100 TL üzerinden adli para cezasına hükmedilmesi halinde dahi sonuç cezanın 10.000 TL adli para cezasını geçmeyeceği, dolayısıyla bu suçtan verilen beraat hükmünün 1412 sayılı CMUK'nin 305/2 maddesinde düzenlenen kesinlik sınırının altında kalacağı ve temyiz olanağının bulunmadığı,
Sanık ... hakkında kurulan düşme hükmü yönünden, Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 31.12.2012 tarihli, 2011/3-222 Esas ve 2012/5 Karar sayılı kararında da vurgulandığı üzere, ön ödeme sonucu verilen düşme kararları da 5271 sayılı CMK'nin 223. maddesinde sayılan hükümlerden olup, bu kararların temyiz edilebilirlik sınırının 5320 sayılı Kanun’un 8. maddesi gereğince hüküm tarihi itibarıyla halen uygulanma zorunluluğu bulunan 1412 sayılı CMUK’nin 305. maddesinin 2. fıkrasının 1. bendine göre saptanması gerektiğinden, ön ödemeye esas alınan miktarın temyiz edilebilirlik sınırını tayin edeceği nazara alındığında; 14.04.2011 tarihli ve 27905 sayılı Resmi Gazete'de yayımlanan 6217 sayılı Kanun’un 26. maddesi ile değişik 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Kanun’un geçici 2. maddesi uyarınca temyiz kesinlik sınırının 14.04.2011 tarihinden itibaren 3000 TL'ye çıkartılmış olması karşısında, sanık hakkında verilen ve 5809 sayılı Kanun’a aykırılık suçundan ön ödemeye esas alınan 1.056,00 TL'nin miktar itibarıyla belirtilen kesinlik sınırının altında kaldığı ve temyiz olanağının bulunmadığı anlaşılmakla,
Katılan vekilinin temyiz isteminin 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi uyarınca uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK'nin 317. maddesi uyarınca REDDİNE, 14.09.2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.