Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2021/6845 Esas 2022/1772 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Davacı, davalı şirkete para vererek yüksek faiz garantisiyle yatırım yaptığını ancak geri alamadığını öne sürerek ortak olunmadığının tespit edilmesini ve alacak talep etmiştir. İlk derece mahkemesi, açılan davaya 7194 sayılı Yasa'nın 41. maddesiyle 3332 sayılı Yasa'ya eklenen geçici 4. maddesi kapsamında karar verilmesine yer olmadığına hükmetmiştir. Davalı vekili, bu karara istinaf etmiştir ve Bölge adliye mahkemesi tarafından istinaf başvurusu esastan reddedilmiştir. Davacı vekili, bu kararı temyiz etmek istemiştir ancak Bölge Adliye Mahkemesi kararının temyiz edilmemesi gerektiği gerekçesiyle davacının temyiz talebi reddedilmiştir. Kanun maddeleri olarak ise 7194 sayılı Kanun'un 41. maddesi ile 3332 sayılı Kanun'a eklenen geçici 4. maddesi uygulanmıştır.

MAHKEMESİ : BÖLGE ADLİYE MAHKEMESİ 6. HUKUK DAİRESİ

Taraflar arasında görülen davada Konya Asliye 4. Ticaret Mahkemesi’nce verilen 22.01.2020 tarih ve 2019/912 E. - 2020/31 K. sayılı kararın davalı şirket vekili tarafından istinaf edilmesi üzerine, istinaf isteminin esastan reddine dair Konya Bölge Adliye Mahkemesi 6. Hukuk Dairesi’nce verilen 16.04.2021 tarih ve 2020/865 E. - 2021/689 K. sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davacı vekili tarafından istenilmekle dosyadaki kağıtlar okundu gereği konuşulup düşünüldü:
Davacı vekili, davalı şirketin yurt dışında birçok ülkede yatırılan paraların istenildiği her an geri çekilebileceği ve karşılığında yüksek oranda faiz verileceği garantisi ile müvekkilinin davalı şirkete para verdiğini, ancak ödenen paranın bir türlü geri alınamadığını ileri sürerek müvekkilinin davalı şirkete ortak olmadığının tespiti ve alacak talep etmiştir.
Davalı davanın reddine karar verilmesini istemiştir.
İlk derece mahkemesince, taraflar arasında görülmekte olan davanın 05.12.2019 tarihinde 7194 sayılı Yasa’nın 41. maddesiyle 3332 sayılı Yasa’ya eklenen geçici 4. maddesi kapsamında olduğu gerekçesiyle açılan dava ile ilgili karar verilmesine yer olmadığına karar verilmiştir.
Kararı, davalılar vekili istinaf etmiştir.
Bölge adliye mahkemesince ilk derece mahkemesi kararı usul ve kanuna uygun bulunduğundan istinaf taleplerinin esastan reddine karar verilmiştir.
Kararı, davacı vekili temyiz etmiştir.
Dava, ortak olunmadığının tespiti ve ödenen paranın iadesi istemine ilişkindir. İlk derece mahkemesince dava hakkında karar verilmesine yer olmadığına karar verilmiş ve bu karara karşı sadece davalılar vekili tarafından istinaf başvurusunda bulunulmuştur. Bölge adliye mahkemesince de istinaf başvurusunun esastan reddine karar verilmiştir. Bu durumda ilk derece mahkemesi kararına karşı istinaf başvurusunda bulunmayan davacı tarafın Bölge Adliye Mahkemesi kararını temyiz etme hakkı bulunmadığından davacı vekilinin temyiz isteminin reddine karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle, davacı vekilinin temyiz isteminin REDDİNE, dava dosyasının İlk Derece Mahkemesine, kararın bir örneğinin Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmesine, ödediği peşin temyiz harcının isteği halinde temyiz eden davacıya iadesine, 14/03/2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.