Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2019/6185 Esas 2022/14495 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi, belgelerde sahtecilik suçlarında belgenin aldatıcılık yeteneğinin objektif olarak anlaşılması gerektiğini ve fotokopi üzerinde bu tespitin yapılamayacağını belirtti. Somut olayda suça konu nüfus cüzdanı aslı ele geçirilemediğinden aldatma yeteneğinin varlığı tespit edilemeyeceği için resmi belgede sahtecilik suçunun unsurlarının oluşmadığına karar verildi. Ayrıca, TCK'nin 53. maddesine ilişkin uygulamanın Anayasa Mahkemesinin iptal kararı ile yeniden değerlendirilmesi gerektiği vurgulandı. Bu nedenlerle sanık hakkında verilen mahkumiyet kararı yasaya aykırı ve bozulması gerektiği kararlaştırıldı. Kanun maddeleri olarak, TCK'nin 53. maddesi ve 5237 sayılı TCK'nin Anayasa Mahkemesi iptal kararı ile yeniden değerlendirilmesi gerektiği belirtildi. Ayrıca, 5320 sayılı Kanun'un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK'nin 321. maddesi uyarınca hükmün bozulmasına karar verildi.

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi


1)Belgelerde sahtecilik suçlarında, belgenin nesnel olarak aldatıcılık yeteneğinin bulunması ve aldatma keyfiyetinin belgeden objektif olarak anlaşılması gerektiği, muhatabın hatasından, dikkatsizlik veya özensizliğinden kaynaklanan fiili iğfalin, aldatma yeteneğinin varlığını göstermeyeceği ve fotokopi üzerinde mahkemece söz konusu belgenin objektif olarak aldatma yeteneğinin bulunup bulunmadığının tespitinin mümkün olmaması nazara alındığında; somut olayda ... adına düzenlenmiş suça konu nüfus cüzdanı aslının ele geçirilemediği ve bu nedenle aldatma yeteneğinin olup olmadığının tespit edilemeyecek olması karşısında, yüklenen resmi belgede sahtecilik suçunun unsurlarının oluşmayacağı ve sanık hakkında beraat kararı verilmesi gerektiği gözetilmeden, belge aslı ele geçmediğinden eylemin özel belgede sahtecilik suçunu oluşturduğu kabul edilerek mahkumiyet kararı verilmesi yasaya aykırı,
2)Kabule göre de; 5237 sayılı TCK'nin 53. maddesine ilişkin uygulamanın, Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 tarihli, 2014/140 Esas ve 2015/85 Karar sayılı iptal kararı ile birlikte yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz nedenleri bu itibarla yerinde görüldüğünden, 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK'nin 321. maddesi uyarınca hükmün BOZULMASINA, 14.09.2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.