Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2021/17393 Esas 2022/14509 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Sanık hakkındaki suçlamaların iddianameye uygun olduğu ve diğer temyiz nedenlerinin yerinde görülmediği belirtilen kararda, sanığın daha önce aldığı cezaların en ağırının esas alınıp hükümde açıkça belirtilmesi gerektiği vurgulanarak, bu hususun gözetilmediği ve yasaya aykırı olduğu ifade edildi. Bu nedenle hükümlerin bozulmasına karar verildi ve tekerrüre esas alınan hükme ilişkin ibareler eklenerek düzeltildi. Kararda, 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi gereği uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK'nin 321. maddesine atıfta bulunulurken, sanık hakkındaki hükümlülüğün tekerrüre esas olduğu ve verilen cezanın mükerrirlere özgü infaz rejimine göre çektirilmesi gerektiği belirtildi. Ayrıca, cezanın infazından sonra denetimli serbestlik tedbirinin uygulanması hükme bağlanırken, koşullu salıverilmeye eklenecek sürenin hatalı uygulama sonucu hükümde gösterilen ilam nedeniyle koşullu salıverilmeye eklenecek süreden fazla olamayacağı ve tekerrüre esas alınan suçun uzlaşma kapsamında bulunması halinde de bu hususun infaz aşamasında gözetilmesi gerektiği vurgulandı. Kanun maddeleri olarak ise, hükümlerin düzeltilmesi için 1412 sayılı CMUK'nin 321. maddesi, mükerrirlere özgü infaz rejimi için TCK'nin 58/6-7. maddeleri ve denetimli serbestlik tedbiri için TCK'nin 58. maddesi gösterildi.

MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi


Yapılan yargılamaya, toplanıp gerekçeli kararda gösterilerek tartışılan delillere, Mahkemenin oluşa uygun şekilde oluşan inanç ve takdirine, incelenen dosya içeriğine göre, sanığın diğer temyiz nedenleri yerinde görülmemiştir, ancak;
Ayrıntıları Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 18.06.2013 tarihli ve 2013/8-151/304 sayılı ilamında açıklandığı üzere, birden fazla tekerrüre esas alınabilecek hükümlülüğün bulunması halinde bunlardan en ağırının esas alınması ve hükümde açıkça gösterilmesi gerekeceğinden, adli sicil kaydında yer alan ve daha ağır bir cezayı içeren Bursa 9. Asliye Ceza Mahkemesinin 2007/427 Esas ve 2008/254 Karar sayılı ilamıyla hükmolunan 3 yıl hapis cezasının tekerrüre esas alınması gerektiği gözetilmeden, Bursa 8. Asliye Ceza Mahkemesinin 2007/810 Esas ve 2008/570 Karar sayılı ilamının hükme esas alınıp, infazda tereddüt doğuracak biçimde bu ilamdaki hangi cezanın esas alındığının belirtilmemesi,
Yasaya aykırı, sanığın temyiz nedenleri bu itibarla yerinde görüldüğünden, 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK'nin 321. maddesi uyarınca hükümlerin BOZULMASINA; ancak yeniden yargılama yapılmasını gerektirmeyen bu hususun aynı Kanun’un 322. maddesi uyarınca düzeltilmesi mümkün bulunduğundan, hüküm fıkralarından TCK'nin 58. maddesinin uygulanmasına ilişkin bölümler çıkartılarak, yerine ''Sanığın, Bursa 9. Asliye Ceza Mahkemesinin 2007/427 Esas ve 2008/254 Karar sayılı ilamıyla hükmolunan 3 yıl hapis cezasına ilişkin hükümlülüğünün tekerrüre esas olduğu anlaşılmakla, TCK’nin 58/6-7. maddeleri uyarınca verilen cezanın mükerrirlere özgü infaz rejimine göre çektirilmesine ve cezanın infazından sonra denetimli serbestlik tedbirinin uygulanmasına" ibaresinin eklenmesi suretiyle, diğer yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükümlerin DÜZELTİLEREK ONANMASINA; aleyhe temyiz bulunmadığı gözetilerek, 1412 sayılı CMUK'nin 326/son ve 5275 sayılı Kanun’un 108/2. maddeleri gereğince koşullu salıverilmeye eklenecek sürenin, hatalı uygulama sonucu hükümde gösterilen ilam nedeniyle koşullu salıverilmeye eklenecek süreden fazla olamayacağı ve tekerrüre esas alınan ilama konu dolandırıcılık suçunun uzlaşma kapsamında bulunması hususlarının infaz aşamasında gözetilmesine, 15.09.2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.