Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2021/6828 Esas 2022/1775 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Davalı şirkete para veren müvekkilinin ödenen paranın geri alınamaması nedeniyle davalı şirkete ortak olmadığının tespiti ve alacak talebiyle açtığı dava ile ilgili olarak verilen kararın istinaf talebi esastan reddedilmiştir. İlk derece mahkemesi, davanın geçici 4. maddeye göre karar verilmesine yer olmadığına hükmetmiştir. Bölge adliye mahkemesi ise, ilk derece mahkemesi kararının usul ve kanuna uygun olduğu gerekçesiyle istinaf taleplerinin esastan reddine karar vermiştir. Karar Yargıtay tarafından incelenmiş, yapılan yargılama ve saptanan somut uyuşmazlık bakımından uygulanması gereken hukuk kuralları gözetildiğinde İlk Derece Mahkemesince verilen kararda bir isabetsizlik olmadığının anlaşılması sonucu istinaf başvurusunun reddine karar verilmiştir. Hukuk Muhakemeleri Kanunu'nun 353/b-1 maddesi uyarınca Bölge Adliye Mahkemesi kararının usul ve yasaya uygun olduğu kanısına varılmıştır. Sonuç olarak, davalı şirkete ortak olmadığının tespiti ve alacak talebinde bulunan müvekkilin temyiz istemi reddedilmiş, Bölge Adliye Mahkemesi kararı onanmıştır.
Kullanılan kanun maddeleri:
- 7194 sayılı Yasa'nın 41. maddesi
- 3332 sayılı Yasa'ya eklenen geçici 4. madde
- Hukuk Muhakemeleri Kanunu'nun 353/b-1 ve 370/1 maddeleri
- Hukuk Muhakemeleri Kanunu'nun 372. maddesi

MAHKEMESİ : KONYA BÖLGE ADLİYE MAHKEMESİ 6. HUKUK DAİRESİ


TÜRK MİLLETİ ADINA

Taraflar arasında görülen davada Konya 4. Asliye Ticaret Mahkemesince verilen 14.02.2020 tarih ve 2019/408 E.- 2020/273 K. sayılı kararın taraf vekilleri tarafından istinaf edilmesi üzerine, istinaf istemlerinin esastan reddine dair Konya Bölge Adliye Mahkemesi 6. Hukuk Dairesi'nce verilen 08.04.2021 tarih ve 2020/1428 E. - 2021/495 K. sayılı kararın Yargıtay'ca incelenmesi davacı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçeler, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, davalı şirketin yurt dışında birçok ülkede yatırılan paraların istenildiği her an geri çekilebileceği ve karşılığında yüksek oranda faiz verileceği garantisi ile müvekkilinin davalı şirkete para verdiğini, ancak ödenen paranın bir türlü geri alınamadığını ileri sürerek müvekkilinin davalı şirkete ortak olmadığının tespiti ve alacak talep etmiştir.
Davalı davanın reddine karar verilmesini istemiştir.
İlk derece mahkemesince, taraflar arasında görülmekte olan davanın 05.12.2019 tarihinde 7194 sayılı Yasa’nın 41. maddesiyle 3332 sayılı Yasa’ya eklenen geçici 4. maddesi kapsamında olduğu gerekçesiyle açılan dava ile ilgili karar verilmesine yer olmadığına karar verilmiştir.
Kararı, taraf vekilleri istinaf etmiştir.
Bölge adliye mahkemesince ilk derece mahkemesi kararı usul ve kanuna uygun bulunduğundan istinaf taleplerinin esastan reddine karar verilmiştir.
Kararı, davacı vekili temyiz etmiştir.
Yapılan yargılama ve saptanan somut uyuşmazlık bakımından uygulanması gereken hukuk kuralları gözetildiğinde İlk Derece Mahkemesince verilen kararda bir isabetsizlik olmadığının anlaşılmasına göre yapılan istinaf başvurusunun HMK'nın 353/b-1 maddesi uyarınca Bölge Adliye Mahkemesince esastan reddine ilişkin kararın usul ve yasaya uygun olduğu kanısına varıldığından Bölge Adliye Mahkemesi kararının onanmasına karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarda açıklanan nedenlerle, davacı vekilinin temyiz isteminin reddi ile Bölge Adliye Mahkemesince verilen kararın HMK'nın 370/1. maddesi uyarınca ONANMASINA, HMK'nın 372. maddesi uyarınca işlem yapılmak üzere dava dosyasının İlk Derece Mahkemesine, kararın bir örneğinin Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmesine, aşağıda yazılı bakiye 21,40 TL temyiz ilam harcının temyiz eden davacıdan alınmasına, 14/03/2022 tarihinde kesin olarak oybirliğiyle karar verildi.